Pod koniec listopada 2020 roku Polska i Niemcy zawarły porozumienie dotyczące zasad opodatkowania dochodów pracowników wykonujących pracę zdalną:

  1. z terenu Niemiec dla pracodawcy polskiego;
  2. z terenu Polski dla pracodawcy niemieckiego.

W myśl porozumienia, jeśli pracownik, z uwagi na obostrzenia związane z pandemią COVID-19 i skierowanie na pracę zdalną, świadczy pracę z drugiego kraju (np. Niemiec), którą normalnie wykonywałby w Polsce, to dla celów stosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania przyjmuje się, że nadal wykonuje ją w miejscu pracy (czyli w Polsce). Dla zastosowania tego porozumienia istotne jest, aby wykonywanie pracy zdalnej wynikało z obostrzeń związanych z pandemią. Praca zdalna, która normalnie byłaby wykonywana z drugiego kraju, bez względu na obostrzenia wynikające z pandemii, nie jest objęta tym porozumieniem. W związku z tym pracodawca i pracownik powinni posiadać dokumentację wskazująca na konieczność pracy zdalnej z uwagi na COVID-19.

Porozumienie obowiązuje, jeśli w kraju, w którym praca powinna być wykonywana nadal płacony jest podatek dochodowy od wynagrodzenia pracownika.

Porozumienie zasadniczo obowiązuje od 11 marca do 31 grudnia 2020 r., ale ulega automatycznemu przedłużeniu, chyba że zostanie rozwiązane przez jedną ze stron.

Podkreślić należy, że zawarcie porozumienia może w istotny sposób ułatwić rozliczenia podatkowe osób, które z uwagi na pandemię musiały pracować zdalnie z drugiego kraju. W standardowej sytuacji miejsce świadczenia pracy decyduje o opodatkowaniu danej osoby. Zatem rezydent podatkowy Niemiec pracujący w Polsce, u polskiego pracodawcy, płaci podatki w Polsce. Wykonywanie przez niego pracy zdalnej z Niemiec oznaczałoby powstanie obowiązku podatkowego w Niemczech i jego brak w Polsce. Jeśli praca zdalna w Niemczech wynika z sytuacji pandemicznej pracownik nadal będzie opodatkowany w Polsce.

WARTO DOCZYTAĆ: