Wczoraj (4 października 2018 r.) Sejm uchwalił ustawę o Pracowniczych Planach Kapitałowych (PPK). Zgodnie z założeniami ustawa wejdzie w życie z początkiem 2019 r., zaś pierwsi – najwięksi pracodawcy będą objęci obowiązkiem utworzenia PPK od dnia 1 lipca 2019 r.

O założeniach projektu pisaliśmy już w poprzednich wpisach na naszym blogu.

Przypomnijmy tylko w tym miejscu, że PPK stanowić będą obowiązkowy system gromadzenia oszczędności emerytalnych. Miesięcznie pracownik zobowiązany będzie odprowadzać do PPK 2% swojego wynagrodzenia. Do tej kwoty pracodawca dołoży kolejne minimum 1,5%.

Alternatywą wobec PPK może być Pracowniczy Program Emerytalny (PPE). PPE musi zostać jednak wdrożone jeszcze zanim dany pracodawca zostanie objęty obowiązkiem utworzenia PPK, co więcej do PPE zapisać się musi co najmniej 25% załogi, a pracodawca musi wpłacać do PPE minimum 3,5% pensji pracownika.

Najwięksi pracodawcy (zatrudniający powyżej 250 osób wg. stanu na dzień 31 grudnia 2018 r.), biorąc pod uwagę czasochłonność tworzenia PPE mają zatem niezbyt wiele czasu na decyzję i ewentualne wdrożenie PPE. Przed podjęciem decyzji warto oszacować ile w naszym przedsiębiorstwie kosztował będzie PPK lub PPE.

W kontekście terminu wejścia w życie ustawy konieczne jest by w budżetach przedsiębiorstw na rok 2019 przewidzieć koszty wdrożenia PPK/PPE, jak również koszty pierwszych wpłat do programu. Ponieważ koszty PPK lub PPE są nieuchronne warto również rozważyć czy w obszarze HR można poszukać oszczędności pozwalających zneutralizować koszty związane z PPK/PPE.