Witamy w piątym już wpisie z serii „Powrót do przyszłości TP”, w której podsumowujemy najważniejsze wnioski z WU Global Transfer Pricing Conference 2023. Jeśli ktoś nie miał jeszcze okazji zapoznać się z poprzednimi wpisami z serii to gorąco zachęcamy („Powrót do przyszłości w TP” – kluczowe wnioski z WU Global Transfer Pricing Conference 2023, „Powrót do przyszłości TP” – Inflacyjny płaskowyż, a ceny transferowe, „Powrót do przyszłości TP” – Kryptoaktywa a ceny transferowe oraz „Powrót do przyszłości TP" – Big Data a ceny transferowe). Tym razem poruszymy problematykę pracowników zdalnych w kontekście cen transferowych.

Kiedy pracownik zdalny rodzi ryzyko powstania zakładu?

Co do zasady pracownik pracujący zdalnie z kraju innego niż państwo rezydencji przedsiębiorstwa może rodzić powstanie zakładu jako stałej placówki (Fixed place of business PE) lub zależnego agenta (Dependent agent PE). Jak wskazano na panelu przy ocenie ryzyka powstania zakładu należy ocenić czynniki takie jak: (i) częstotliwość i długość pracy zdalnej, (ii) kto zainicjował ideę pracy zdalnej, (iii) kto decyduje o możliwości pracy zdalnej, (iv) kto jest właścicielem sprzętu i urządzeń oraz (v) charakter pracy. W trakcie panelu przeanalizowano orzecznictwo sądów i podejście organów podatkowych z całego świata do powyższych aspektów i wskazano, że ryzyko powstania stałej placówki prowadzenia działalności mogą rodzić: (i) regularna lub długookresowa praca zdalna, (ii) praca zdalna wykonywana z inicjatywy pracodawcy, (iii) swoboda pracownika co do zakresu i czasu pracy zdalnej, (iv) używanie w trakcie pracy zdalnej sprzętu należącego do pracodawcy oraz (v) istotny z perspektywy tworzenia wartości dodanej charakter pracy. Ponadto w odniesieniu do ryzyka powstania zakładu jako zależny agent warunkiem koniecznym jest prawo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa.

Podział zysku czy koszt plus?

Powstanie zagranicznego zakładu wiąże się z koniecznością alokacji do niego dochodów zgodnie z przepisami o cenach transferowych. W tym miejscu rodzi się jednak pytanie jaką metodą wyznaczyć rynkowy poziom dochodu alokowanego na pracownika pracującego zdalnie w innym kraju, który tworzy jednoosobowy zakład? W trakcie panelu wskazano dwie potencjalne metody: (i) koszt plus oraz (ii) metodę podziału zysku. W konsekwencji dyskusji uznano, iż wybór jednej ze wskazanych metod powinien być oparty o charakter pracy oraz jej znaczenie w kreowaniu wartości dodanej. Takie podejście rodzi jednak konieczność przeprowadzenia szczegółowej analizy DEMPE i oceny wkładu pracownika.

Podsumowanie

W konsekwencji pandemii Covid-19 praca zdalna stała się nieodłączną częścią współczesnej gospodarki. Rodzić to może wiele problemów związanych z prawidłowymi rozliczeniem podatków, w szczególności w kontekście pracowników pracujących transgranicznie, gdzie istnieje ryzyko powstania stałego zakładu, a tym samym konieczności stosowania przepisów o cenach transferowych.

Zachęcamy do dalszego śledzenia serii „Powrót do przyszłości TP”.