Organy podatkowe nie powinny orzekać inaczej w sprawie sytuacji Podatnika, dysponującego interpretacją podatkową dotyczącą tożsamego stanu faktycznego, ale za inny okres rozliczeniowy, orzekł NSA w wyroku z dnia 15 marca 2018 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 610/16.

Sprawa dotyczyła spółki, prowadzącej działalność wytwórczą w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, której towary częściowo były sprzedawane za pośrednictwem innego zakładu handlowego znajdującego się poza strefą. Tym samym cześć dochodów Spółki była zwolniona z opodatkowania (sprzedaż wyrobów wyprodukowanych na terenie Strefy), a część podlegała opodatkowaniu. Wątpliwości spółki wzbudziły zasady rozliczania kosztów wspólnych, dotyczących jednocześnie działalności opodatkowanej, jak i podlegającej zwolnieniu z opodatkowania, których spółka nie jest i nie będzie w stanie jednoznacznie i bezpośrednio alokować tylko do jednego z tych rodzajów działalności.

W celu rozwiania wątpliwości spółka uzyskała interpretację podatkową Ministra Finansów, która potwierdziła, że przedstawiony przez spółkę jako zdarzenie przyszłe sposób rozliczenia kosztów jest prawidłowy.

Dysponując interpretacją dotyczącą zdarzenia przyszłego, podatnik wystąpił o stwierdzenie nadpłaty składając korektę zeznania podatkowego za 2013 r. W wyniku przeprowadzonej w spółce kontroli podatkowej Organ pierwszej instancji uznał jednak, że zastosowana przez spółkę metoda alokacji kosztów jest nieprawidłowa.

Odnosząc się do przedstawionej interpretacji indywidualnej, Organ ocenił, że dotyczy ona zdarzenia przyszłego, a ponadto stan faktyczny podany we wniosku o wydanie interpretacji różnił się od okoliczności ustalonych w ramach przeprowadzonej kontroli i przez to nie jest wiążąca dla rozliczenia podatku dochodowego za 2013 r.

Spółka odwołała się od decyzji organu podatkowego pierwszej instancji, ale zarówno Dyrektor Izby Skarbowej jak i Wojewódzki Sąd Administracyjny nie zgodziły się z jej argumentami wobec czego sprawa trafiła przed Naczelny Sąd Administracyjny.

NSA ostatecznie przyznał rację spółce w kwestii alokacji kosztów uzyskania przychodów, ale co najbardziej istotne wskazał, że choć uzyskana przez nią interpretacja podatkowa odnosząca się do zdarzenia przyszłego nie może w zakresie postępowania podatkowego dotyczącego poprzednich lat podatkowych dawać jej ochrony, to w ramach tego postępowania organ powinien wziąć pod uwagę, że wskazana przez Spółkę interpretacja została wydana w odniesieniu do tego samego podatnika, identycznego stanu faktycznego i w odniesieniu do tych samych przepisów, z tą tylko różnicą, że podatnik określił oceniane w interpretacji zagadnienie jako zdarzenie przyszłe. W konsekwencji nieuwzględnienie stanowiska wyrażonego w tej interpretacji przez ten sam organ prowadzący postępowanie podatkowe stanowi naruszenie zasad legalizmu i prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych. Tym bardziej w sytuacji, gdy z akt sprawy nie wynika, by Minister Finansów miał przeprowadzać postępowanie w celu uchylenia lub zmiany tej interpretacji indywidualnej. W ocenie NSA oznacza to de facto, że Minister Finansów stanowisko swoje uznaje za prawidłowe w dalszym ciągu.

Warto przypomnieć, że jest to kolejny wyrok, w którym sąd administracyjny orzekł o znaczeniu interpretacji podatkowej Ministra Finansów dla rozstrzygania spraw podatkowych o podobnym lub tożsamym stanie faktycznym. W wyroku WSA w Warszawie z dnia 20 lutego 2018 r. w sprawie o sygn. akt III SA/Wa 1896/17 Sąd wskazał, że ochrona wynikająca z interpretacji indywidualnej powinna być interpretowana szeroko, w konsekwencji nie można ona doprowadzić do sytuacji, gdzie stanowisko wynikające z interpretacji indywidualnej staje się dla podatnika pułapką.

Podsumowując należy wskazać, że omawiany wyrok NSA, może mieć duże znaczenie dla podatników, gdyż organy podatkowe nagminnie kwestionują możliwość zastosowania wniosków wypływających z uzyskanych przez nich interpretacji podatkowych, kwestionując np. zgodność stanu faktycznego z okolicznościami ustalonymi w ramach przeprowadzanych czynności weryfikacyjnych. Jest to również jedną z przyczyn spadającej ilości składanych wniosków o wydanie interpretacji podatkowych w ostatnich latach, która z zmalała z 1,8 mln w 2015 r. do 1,4 mln w 2017 r. Należy mieć więc nadzieje, że wskazane przez NSA zasada będzie miała przełożenie na kolejne wyroki sądów jak i działania organów podatkowych.