Na początku tygodnia opublikowano aż 6 nowych opinii Rady do Spraw Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania (dalej: „Rada PUO”). Wszystkie one zostały jednak wydane w tożsamym stanie faktycznym i dotyczyły czynności dokonanej przez tego samego podatnika.

Tym razem Rada PUO zajmowała się podatkiem od nieruchomości (dalej również: „PON”). To co warto podkreślić w kontekście komentowanych opinii, to kwestie intertemporalne. Czynności, których skutki podatkowe Rada PUO oceniała na gruncie klauzuli GAAR zostały dokonane w 2009 r. Rok 2009 to okres przedawniony dla rozliczeń w momencie wejścia w życie klauzuli GAAR, a tym bardziej w momencie wszczynania postępowania GAAR oraz wydawania negatywnej decyzji przez Szefa KAS!

Nie przeszkadzało to jednak w uznaniu przez Radę PUO, że GAAR może zostać zastosowany w takich okolicznościach. Bowiem zgodnie z przepisami intertemporalnymi, GAAR może mieć zastosowanie do czynności, w wyniku której korzyści podatkowe zostały osiągnięte po 15 lipca 2016 r. Brzmienie przepisów intertemporalnych nie stwarza problemów interpretacyjnych. W konsekwencji podatnik powinien dokonać korekty deklaracji PON po 15 lipca 2016 r.

Patrząc na to w ten sposób, rzeczywiście przepis jest dość jasny i trudno doszukać się w nim niejasności. Czy jednak na pewno tak jest i czy fakt odnoszenia się przez Radę PUO do czynności dokonanych w okresie przedawnionym nie powinien budzić wątpliwości – choćby najmniejszych? Czy nie istnieje zatem żadna cezura czasowa, która powinna eliminować możliwość zastosowania GAAR do przeszłych rozliczeń podatników? Z całym przekonaniem należy uznać, że te zagadnienia nie są jednoznaczne, a wysoce kontrowersyjne i Rada PUO powinna się do nich odnieść w wydanych opiniach. Jeżeli stosowanie przepisów w zakresie GAAR miałoby być takie jednoznaczne i oczywiste, to jaka byłaby rola Rady PUO w postępowaniach klauzulowych?

Leasing zwrotny środków trwałych

W 2009 r. podatnik dokonał zbycia posiadanej przez siebie infrastruktury telekomunikacyjnej na rzecz innego, zależnego od siebie podmiotu. Następnie zawarł on z nim umowę leasingu zwrotnego. Na podstawie tej umowy, podatnik nadal korzystał ze sprzedanej infrastruktury w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W wyniku dokonania czynności, podstawa podatku od nieruchomości uległa istotnemu obniżeniu. Budowle zostały bowiem zbyte w cenie niższej niż ich wartość określona pierwotnie dla celów opodatkowania tym podatkiem.

Szef KAS ocenił, że zespół czynności (sprzedaż i leasing zwrotny infrastruktury telekomunikacyjnej) został dokonany przez podatnika przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej w podatku od nieruchomości. Równocześnie zastosowany sposób działania miał sztuczny charakter, a uzyskana korzyść podatkowa była sprzeczna z przedmiotem i celem przepisów ustawy podatkowej. Szef KAS uznał zatem przeanalizowany zespół czynności za unikanie opodatkowania.

Stanowisko Rady PUO

W wydanych na wniosek podatnika opiniach, Rada PUO potwierdziła stanowisko Szefa KAS zaprezentowane w zaskarżonych decyzjach i stwierdziła, że zbycie infrastruktury telekomunikacyjnej na rzecz podmiotu zależnego, a następnie dalsze korzystanie z niej na podstawie umowy leasingu zwrotnego, spełnia ustawowe kryteria unikania opodatkowania.

W rezultacie dokonania zespołu czynności doszło do obniżenia podstawy opodatkowania w podatku od nieruchomości. Podatnik niewątpliwie osiągał zatem korzyść podatkową.

Ponadto Rada PUO nie przychyliła się do stanowiska podatnika, zgodnie z którym dokonanie zespołu czynności miałoby przyczynić się do realizacji jego celów ekonomicznych (sekurytyzacji aktywów). W związku z tym uznała ona, że podatnik dokonał czynności przede wszystkim z zamiarem osiągnięcia korzyści podatkowej.

Odnosząc się natomiast do przesłanki sztuczności działania, Rada PUO wskazała, że została ona spełniona między innymi poprzez wystąpienie elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem zespołu czynności. Podatnik w pełni kontrolował nabywcę środka trwałego i pomimo jego zbycia, nadal wykorzystywał on go w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W końcu, Rada PUO stwierdziła, że osiągnięta przez podatnika korzyść podatkowa jest sprzeczna z przedmiotem i celem art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, bowiem bez dokonania zespołu czynności podatnik nie byłby uprawniony do zmniejszenia podstawy opodatkowania budowli w podatku od nieruchomości.

Najbliższe wydarzenia: