Chociaż z uwagi na sytuację związaną z COVID-19 termin na złożenie zeznania rocznego w podatku CIT został w ostatniej chwili przedłużony (zasadniczo do 31 maja 2020 r.), wiele przedsiębiorstw uporało się już z określeniem swoich wyników podatkowych za 2019 rok. Znając zatem finalne liczby warto ostatecznie sprawdzić, czy mogą Państwo skorzystać ze zwolnienia dokumentacyjnego dla transakcji krajowych, które bada się m.in. z uwzględnieniem kryterium występowania straty podatkowej.

Jak było i jak jest?

W ramach jednego z zeszłorocznych wpisów zwracaliśmy Państwa uwagę, że interpretacja pojęcia straty podatkowej na potrzeby zwolnienia dokumentacyjnego jest nieprecyzyjna, co prowadzi do powstania niepewności po stronie podatników. Z jednej strony organy w 2019 roku twierdziły, że aby zwolnienie było możliwe, podatnik nie powinien ponieść straty w żadnym ze źródeł przychodów (np. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.125.2019.2.APO, zmieniona interpretacją z dnia 08 listopada 2019 r., sygn. DPP13.8221.81.2019.CPXJ), z drugiej zaś pojawiały się rozstrzygnięcia (np. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.341.2019.1.APO), w których możliwość skorzystania ze zwolnienia wiązano z brakiem występowania straty w konkretnym źródle przychodów.

W najnowszych interpretacjach (i zmienionych starych) stanowisko prezentowane przez fiskusa wydaje się już konsekwentne. Według fiskusa spełnienie warunku dotyczącego straty podatkowej należy obecnie ustalać w oparciu o źródło przychodów, do którego zalicza się daną transakcję kontrolowaną. Strata podatkowa wykazana w ramach jednego źródła nie wpływa zatem na zwolnienie z dokumentowania transakcji, która jest zakwalifikowana do innego źródła. W rezultacie, przez podmiot, który „nie poniósł straty podatkowej” w roku podatkowym należy rozumieć podmiot, który nie poniósł takiej straty z tego źródła przychodów, w ramach którego opodatkowana jest analizowana transakcja.

Takie stanowisko zaprezentowano m.in. w interpretacjach indywidualnych z dnia 7 maja 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.121.2020.1.ANK), 23 kwietnia 2020 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.101.2020.1.IM) oraz z 3 stycznia 2020r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.481.2019.1.IZ). Warto dodatkowo wspomnieć, że w omawianej kwestii pojawił się także pierwszy, pozytywny wyrok WSA we Wrocławiu z 9 stycznia 2020 r. (sygn. I SA/Wr 861/19, nieprawomocny).

Przykład

W 2019 roku Producent X dokonywał cyklicznie sprzedaży wyprodukowanych komponentów na rzecz Dystrybutora Y. Obydwa podmioty mają siedzibę w Polsce i nie korzystają ze zwolnień podmiotowych lub przedmiotowych w podatku CIT. Wartość tej transakcji w 2019 roku przekroczyła 10 mln PLN netto.

  1. Przykład 1
    • Producent X nie wykazał straty podatkowej za 2019 rok, zarówno w ramach źródła przychodów z zysków kapitałowych, jak i innych źródeł przychodów.
    • Dystrybutor Y osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy, jednak w ramach źródła przychodów z zysków kapitałowych wykazał stratę.
  2. Przykład 2
    • Producent X nie wykazał straty podatkowej za 2019 rok, zarówno w ramach źródła z zysków kapitałowych, jak i innych źródeł przychodów.
    • Dystrybutor Y osiągnął ogólnie dodatni wynik podatkowy, jednak w ramach innych źródeł przychodów wykazał stratę.

Zgodnie z najnowszym podejściem, w Przykładzie 1 zwolnienie z art. 11n pkt 1 ustawy o CIT może być zastosowane, pomimo poniesienia przez Dystrybutora Y straty podatkowej ze źródła „kapitałowego”. Transakcja sprzedaży komponentów jako transakcja towarowa zalicza się bowiem do źródła „operacyjnego”, w którym obydwie strony transakcji wykazały zysk. W Przykładzie 2 zwolnienie nie może być zastosowane, bowiem jeden z podmiotów wykazał stratę ze źródła, w ramach którego transakcja ta podlega opodatkowaniu.

Zwracamy natomiast uwagę, że obecna, mimo że od pewnego czasu konsekwentna, linia interpretacyjna opiera się na stosunkowo niewielkiej liczbie rozstrzygnięć, stąd należy uważnie śledzić kolejne wypowiedzi fiskusa w tym zakresie.

Konieczna właściwa alokacja

Niezależnie od przyjętej wykładni, zanim zdecydują się Państwo na skorzystanie ze zwolnienia dokumentacyjnego, warto dodatkowo upewnić się co do właściwej alokacji przychodów i kosztów do poszczególnych „koszyków”. W praktyce prawidłowa klasyfikacja przychodów i kosztów może sprawiać pewne trudności, szczególnie w przypadku specyficznych praw majątkowych, kosztów finansowania czy alokacji kosztów pośrednich. Konsekwencje wystąpienia błędów w tym zakresie mogą natomiast okazać się dotkliwe nie tylko w aspekcie wysokości opodatkowania, ale również na gruncie realizacji obowiązków z zakresu cen transferowych.

TP-R

Na koniec przypominamy, że zwolnienie z dokumentacji krajowych nie oznacza, że transakcja wymyka się spod radaru fiskusa. Takie transakcje należy wykazać również w formularzu TP-R (choć dla tych przepływów prezentowane dane są ograniczone).

Warto doczytać: