6 czerwca WSA we Wrocławiu postanowił o skierowaniu dwóch pytań prejudycjalnych do TSUE w sprawie rozumienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT (FE).

O tym, jak ważny jest to temat dla polskich podatników pisaliśmy już wcześniej na naszym blogu.

Niestety nasza praktyka pokazuje, że obecnie temat FE jest przedmiotem dyskusji, jakich nie było jeszcze kilka lat temu. Ostatnio polskie organy podatkowe dążą bowiem do przypisywania podmiotom zagranicznym posiadania w Polsce FE w postaci infrastruktury spółek zależnych, czy nawet niepowiązanych z nimi podmiotów, z którymi współpracują w celu wykonywania sprzedaży na terytorium Polski. Wszystko to w celu opodatkowania transakcji w kraju polskim VAT.

Tym bardziej więc cieszy, że polski sąd zdecydował się na zadanie Trybunałowi pytań prejudycjalnych dotyczących FE:

  1. Czy z samego faktu posiadania przez spółkę mającą siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, spółki zależnej na terytorium Polski, można wywieść istnienie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w rozumieniu art. 44 Dyrektywy VAT i art. 11 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego (UE) Nr 282/2011?
  2. Czy w wypadku odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze, podmiot trzeci zobowiązany jest do analizy stosunków umownych pomiędzy spółką z siedzibą poza terytorium Unii Europejskiej a spółką zależną, w celu ustalenia czy istnieje stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce przez tę pierwszą spółkę?

Pomimo, ze zapytania dotyczą posiadania FE przez podmiot z siedzibą spoza UE, odpowiedź na nie będzie mieć również istotne znaczenie dla podmiotów z siedzibą w Unii.

WSA pyta o tzw. bierne FE, czyli sytuację w której świadczenie dokonywane jest na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności podmiotu zagranicznego zlokalizowanego w Polsce a nie z tego miejsca. Innymi słowy, w sprawie chodzi o określenie stałego miejsca prowadzenia działalności usługobiorcy. Nasza praktyka pokazuje jednak, że właśnie ten rodzaj sytuacji w polskim obrocie gospodarczym występuje najczęściej.

Mając na uwadze brzmienie pytań (determinowane okolicznościami sprawy, która legła u ich podstaw) trudno oczekiwać od Trybunału, że wyda wyrok, który rozwieje wszystkie wątpliwości związane z rozumieniem FE. Bez wątpienia jednak, stanowisko TSUE (którego spodziewamy się za około półtora roku) może być istotnym krokiem w „ucywilizowaniu” sytuacji podatkowej polskich podatników VAT i ograniczeniu absurdów, które ostatnio widzimy w tym obszarze.

Źródło: Postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 6 czerwca 2018 r., sygn. I SA/Wr 286/18