TSUE zajmował się ostatnio intensywniej łańcuchowymi transakcjami transgranicznymi. W ubiegłym tygodniu wypowiedział się natomiast w zakresie szczególnego rodzaju tego typu transakcji – tzw. uproszczonej wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej.

Polega ona na transgranicznej dostawie tego samego towaru pomiędzy trzema podatnikami VAT (A-B-C) zidentyfikowanymi dla celów VAT w trzech różnych państwach członkowskich, w ramach której towar jest wydawany przez podmiot pierwszy (A) bezpośrednio ostatniemu nabywcy (C).

„Uproszczenie” wynika z możliwości zastosowania przez podatnika B (drugi w łańcuchu tj. nabywca – odsprzedawca) zwolnienia z obowiązku identyfikacji dla celów VAT (rejestracji) w państwie miejsca zakończenia wysyłki lub transportu (państwie C) oraz rozpoznania przez niego dostawy w tym kraju. W takim wypadku, to podatnik ostatni w łańcuchu (C) ma podlegać opodatkowaniu w państwie przeznaczenia (państwie C).

Sprawa, którą rozpatrywał TSUE była o tyle specyficzna, że podatnik B (drugi w łańcuchu dostawy) – spółka (VATowiec) z siedzibą w Niemczech - podał dla celów transakcji swój austriacki numer VAT. TSUE uznał jednak, że nie można podatnikowi odmówić możliwości zastosowania systemu uproszczonego tylko z tego powodu, że podatnik ten jest zidentyfikowany dla celów VAT także w państwie członkowskim rozpoczęcia dostawy wewnątrzwspólnotowej (w analizowanej sprawie w kraju siedziby - Niemczech). Co więcej, TSUE potwierdził, że w celu zastosowania omawianego uproszczenia sam fakt niezłożenia informacji podsumowującej we właściwym terminie nie ma znaczenia.

Po raz kolejny TSUE podkreślił, że dla celów właściwego opodatkowania VAT dostawy transgranicznej towarów należy priorytet dać przesłankom materialnym a nie formalnym. Innymi słowy, jeżeli dostawa wewnątrzwspólnotowa faktycznie miała miejsce, prawo do zwolnienia z VAT nie powinno być poddane innym wymogom o charakterze administracyjnym. Oczywiście są pewne wyjątki, których nawet TSUE nie akceptuje. Chodzi o zamierzone uczestnictwo w oszustwie podatkowym, które naraziło na niebezpieczeństwo funkcjonowanie wspólnego systemu VAT.

W tym aspekcie wyrok ten wpisuje się więc w dotychczasowe podejście TSUE, zgodnie z którym wymogi formalne związane z opodatkowaniem dostaw wewnątrzwspólnotowych nie mogą wpływać na możliwość zastosowania zwolnień z VAT (przykładowo nawiązanie do wyroku Euro Tyre C-21/16, o którym pisaliśmy wcześniej).