Problem opodatkowania instalacji przemysłowych umieszczonych wewnątrz budynków wydaje się nie wzbudzać w orzecznictwie szerszych wątpliwości – co do zasady są one traktowane jako część budynku i opodatkowane wraz z tym budynkiem. Jak jednak będzie wyglądać kwestia opodatkowania tych instalacji, jeśli są one położone w całości poza budynkami? Jakie elementy można uznać za część instalacji?

Treść przepisów i obecne orzecznictwo sądów administracyjnych raczej nie pozostawiają wątpliwości – wszelkiego rodzaju instalacje przemysłowe, znajdujące się poza budynkami, takie jak rurociągi wody, pary, oleju i inne, będą stanowiły dla potrzeb PON budowle. Instalacje położone w całości poza budynkami można bowiem zakwalifikować jako sieci techniczne lub różnego rodzaju obiekty linowe (np. wodociągi, gazociągi, ciepłociągi), a te w myśl przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane stanowią właśnie budowle.

Oznacza to, że instalacje stanowiące część budynku (położone w jego wnętrzu) nie będą stanowiły odrębnej budowli, natomiast instalacje położone poza budynkami – będą stanowiły budowle.

W tym miejscu pojawia się jednak pewna wątpliwość, a mianowicie jak ocenić co jest częścią instalacji, a co dla potrzeb PON można uznać za odrębny, samodzielny obiekt, podlegający odrębnemu opodatkowaniu. Przykładowo czy w przypadku podłączenia do instalacji w postaci rur przesyłowych zbiornika to wówczas suma tych obiektów – rury wraz ze zbiornikiem – stanowić będą „instalację” czy też zbiornik powinien być traktowany jako odrębny od rur przesyłowych obiekt.

W najnowszym orzecznictwie NSA (por. np. wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2022 r., sygn. akt III FSK 957/21) dotyczącym tej kwestii wskazuje się, że nawet jeżeli poszczególne, pod względem fizycznym obiekty, z których każdy spełnia cechy pozwalające uznać go za odrębny przedmiot opodatkowania, są wykorzystywane do osiągnięcia konkretnego celu gospodarczego i z tego powodu zostały funkcjonalnie połączone (np. za pomocą rur, kabli, szyn, taśmociągów), nie można tworzyć z nich jednego obiektu (jednej instalacji).

Oznacza to, że nie jest możliwym kwalifikowanie jako jednej instalacji wszystkich obiektów, które zostały z nią połączone (np. w jeden ciąg technologiczny) – każdy obiekt składowy należy rozpatrywać indywidualnie dla potrzeb oceny czy podlega on opodatkowaniu.

Ewentualne połączenie przywołanego wyżej zbiornika do instalacji nie wpłynie więc na kwestię jego opodatkowania – będzie on stanowił odrębną budowlę. Dotyczy to również sytuacji, w których zbiornik znajduje się w budynku, a jednocześnie został podłączony do instalacji wewnątrzbudynkowej – fakt ten nie będzie czynił ze zbiornika „instalacji”.