We wniosku o interpretację indywidualną spółka kapitałowa wskazała, iż zamierza zbyć udziały w polskiej spółce z o.o. w celu ich umorzenia (tzw. umorzenie dobrowolne). Zapytała czy w przypadku, gdy wynagrodzenie z tego tytułu będzie inne niż rynkowa lub nominalna wartość zbywanych w celu umorzenia udziałów, organ będzie miał podstawy do szacowania, czy wynagrodzenie zostało ustalone na zasadach rynkowych.

Organ podatkowy uznał, że będzie miał prawo do szacowania przychodu spółki uzyskanego wskutek planowej operacji. Wskazał, że począwszy od 2011 roku wynagrodzenie uzyskane z tytułu umorzenia dobrowolnego nie jest traktowane jako „przychód dywidendowy” (art. 10 ustawy o CIT), ale jako przychód opodatkowany na zasadach ogólnych (art. 12 ustawy o CIT). A skoro art. 14 ustawy o CIT (obligujący podatników do ustalania przychodu z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych w oparciu o wartość rynkową) jest przepisem szczególnym do art. 12 ustawy o CIT, to również w przypadku umorzenia dobrowolnego wynagrodzenie z tytułu umorzenia powinno być „rynkowe”.

Spółka złożyła skargę do WSA w Łodzi, który skargę oddalił. Walczyła więc dalej i uzyskała pozytywne rozstrzygnięcie na poziomie Naczelnego Sądu Administracyjnego. W wyroku z 19 sierpnia br. (sygn. II FSK 1747/13) NSA przesądził, iż regulacje art. 14 nie mają zastosowania do zbycia udziałów w celu ich umorzenia. Sędziowie przyznali, iż począwszy od 2011 roku przychód ze zbycia udziałów w celu ich umorzenia opodatkowany jest na zasadach ogólnych. Niemniej, nie oznacza to, że zmiana kwalifikacji tych przychodów spowodowała, iż do wszystkich przypadków art. 14 (obligujący do opierania się o wartość rynkową przy ustalaniu wysokości przychodu ze zbycia rzeczy lub praw) ma zastosowanie. NSA podkreślił, iż w przypadku zbycia udziałów w celu ich umorzenia nie ma określonej ceny sprzedaży. A więcej art. 14 nie znajduje zastosowania przy tego typu operacjach na linii spółka – wspólnik.

To dobra wiadomość dla wszystkich właścicieli / inwestorów posiadających w strukturze spółki kapitałowe. Zyskali oni kolejny argument by twierdzić, iż fiskus nie powinien kwestionować wysokości przychodów rozpoznanych przez nich ze zbycia udziałów w swoich spółkach w celu ich umorzenia. Nie powinien tego robić również w przypadku umorzenia automatycznego / przymusowego.

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.