Uchwała o wypłacie dywidendy generuje po stronie wspólnika prawo/wierzytelność o zbywalnym charakterze. Bohater naszej historii podjął decyzję o wykorzystaniu takiej właśnie wierzytelności do zaspokojenia swojego zobowiązania poprzez cesję prawa do dywindendy na rzecz swojego wierzyciela i potrącenia wzajemnych rozliczeń. Przeniesieniu prawa do dywidendy nie towarzyszył jednak transfer udziałów/ akcji w spółce, która zadeklarowała dywidendę. Wypłata zysku miała nastąpić już po cesji wierzytelności dywidendowej na podmiot trzeci.

Nadszedł dzień wypłaty dywidendy. I tu dotarliśmy do clou problemu podatkowego: czy spółka wypłacająca zysk, jako płatnik podatku CIT od dywidendy, powinna stosować zasady opodatkowania właściwe dla podmiotu trzeciego (do którego realizowana jest faktycznie płatność), czy może akcjonariusza (w stosunku do którego została podjęta uchwała)? Opisana historia wydarzyła się naprawdę. Trafiła na wokandę NSA i została rozstrzygnięta 14 lutego br. (sygn. II FSK 386/16).

W ocenie NSA, spółka wypłacająca dywidendę powinna pobrać podatek oceniając status swojego akcjonariusza, nie zaś podmiotu trzeciego (do którego realizowana jest płatność). Chociaż ekonomiczny ciężar tego podatku poniesie w zasadzie podmiot otrzymujący zysk spółki – dywidenda będzie bowiem niższa o wartość pobranego podatku. Kluczowym czynnikiem dla rozstrzygnięcia sądu miał fakt, że w opisywanej historii, doszło do samego transferu prawa do dywindendy, bez sprzedaży akcji spółki, która zrealizowała wypłacany zysk.