Wielokrotnie na łamach naszego bloga poruszaliśmy temat projektu BEPS (z ang. Base Erosion and Profit Shifting). Przypomnijmy, że plan ten przygotowany przez OECD i kraje G-20 ma na celu ograniczenie agresywnej optymalizacji podatkowej stosowanej przez międzynarodowe korporacje. Okazuje się jednak, że pewne sformułowania z projektu BEPS (zaimplementowane do wytycznych OECD) mogą być niejednoznacznie rozumiane i różnie interpretowane. Jednym z takich zagadnień jest kwestia alokacji ryzyka pomiędzy strony transakcji.

Wielu ekspertów jest zaniepokojonych faktem, że niektóre kraje podnoszą swoje wpływy z podatków od firm międzynarodowych (MNE, z ang. multinational enterprises) poprzez błędną interpretację wytycznych OECD w odniesieniu do alokacji i znaczenia ryzyka w transakcjach, w oparciu o dokumentację cen transferowych.

Podczas sporządzania dokumentacji dla wybranej transakcji konieczna jest identyfikacja ryzyk, ustalenie strategii zarządzania nimi oraz zbadanie ich ewentualnego wpływu na kształtowanie się cen pomiędzy stronami. Wytyczne OECD wskazują, że możliwe jest częściowe przejęcie ryzyka przez innych członków grupy. W konsekwencji zastosowania rozdziału ryzyka, strona zarządzająca nim może ponosić koszty w przypadku materializacji ryzyka przez co strona ta powinna zostać odpowiednio wynagrodzona w związku z tymi potencjalnymi kosztami wynikającymi z przejęcia kontroli nad ryzykiem.

W związku z tym niektóre kraje przekonują, że w sytuacji gdy dodatkowy podmiot z grupy sprawuje w pewnym stopniu kontrolę nad danym ryzykiem, ryzyko to ponoszone jest zawsze przez wszystkie te podmioty wspólnie i strony powinny mieć udział w ewentualnych zyskach lub stratach wynikających z przejęcia ryzyka. Eksperci z amerykańskiej izby skarbowej wskazują jednak, że prawo do udziału w zyskach lub kosztach wynikających z ponoszonego ryzyka zachodzi jedynie w przypadku gdy przeniesienie ryzyka na inny podmiot ma odzwierciedlenie w warunkach umowy transakcji oraz wynika z ekonomicznych uwarunkowań tejże transakcji, ponadto konieczna jest właściwa analiza czy dany podmiot spełnia określone funkcje wynikające z ryzyka oraz ma zdolność finansową umożliwiającą ewentualne poniesienie kosztów materializacji tego ryzyka. W przeciwnym przypadku podział ryzyka wynikałby z subiektywnej oceny danego podmiotu co do udziału danej strony w kontroli ryzyka co z kolei mogłoby prowadzić do nieuzasadnionego przeniesienia ewentualnych wpływów z podatków pochodzących od MNE.

Z uwagi na indywidualne interesy podatkowe poszczególnych jurysdykcji podatkowych, które mogą prowadzić do transgranicznych sporów podatkowych (przez dążenie do maksymalizacji dochodów podatkowych we własnym kraju), respektowanie wytycznych OECD oraz ich właściwa interpretacja jest kluczowa do właściwej wyceny transakcji pomiędzy podmiotami powiązanymi oraz do sporządzenia dokumentacji cen transferowych. Mimo, że publikacje OECD nie mają charakteru prawa powszechnie obowiązującego Ministerstwo Finansów uwzględnia je w procesie prac legislacyjnych w kontekście cen transferowych, a zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego zalecane jest, aby publikowane przez OECD dokumenty były traktowane przez podatników i organy podatkowe jako zbiór dobrych praktyk lub punkt odniesienia służący do właściwej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Należy mieć nadzieję, że skarbowe organy kontrolne również wezmą je pod uwagę.

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.

NOWOŚĆ na cenytransferowe.taxand.pl!

Wejdź na Weryfikator obowiązków TP i sprawdź,
jakie obowiązki dokumentacyjne będą dotyczyć Twojej Spółki od 2017 r.