Modyfikacje w obrocie ziemią rolną, o których pisaliśmy wcześniej, nie są jedynymi ograniczeniami w sprzedaży gruntów, które obowiązują po 30 kwietnia 2016 r. Podobne zmiany dotknęły ustawę z dnia 28 września 1991 r. o lasach (dalej: „Ustawa o Lasach”).

Zgodnie z nowelizacją, w wypadku sprzedaży gruntów leśnych przez osoby fizyczne, osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, Skarbowi Państwa (reprezentowanemu przez Lasy Państwowe) przysługuje z mocy ustawy prawo pierwokupu następujących nieruchomości gruntowych:
• oznaczonych jako las w ewidencji gruntów i budynków,
• przeznaczonych do zalesienia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu,
• będących lasami (w rozumieniu art. 3 Ustawy o Lasach) objętymi uproszczonym planem urządzenia lasu lub decyzją starosty o zadaniach z zakresu gospodarki leśnej.

Gdy nabycie gruntu ma nastąpić na podstawie zawarcia umowy innej niż umowa sprzedaży (np. darowizny) lub jednostronnej czynności prawnej, Lasy Państwowe mogą złożyć oświadczenie o nabyciu nieruchomości za zapłatą równowartości pieniężnej.

Powyższych regulacji nie stosuje się w wypadku, gdy nabywcą gruntu ma być małżonek, krewny, powinowaty w linii prostej, powinowaty w linii bocznej do trzeciego stopnia zbywcy, osoba związana ze zbywcą z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli lub jednostka samorządu terytorialnego. Ponadto ograniczenia te nie znajdują zastosowania, gdy przeniesienie własności nieruchomości następuje w wyniku dziedziczenia lub zbycia gospodarstwa rolnego.

Prawo pierwokupu musi być wykonane w terminie miesiąca od dnia zawiadomienia nadleśniczego o treści umowy lub jednostronnej czynności prawnej. Przed skorzystaniem z prawa pierwokupu nadleśniczy może wystąpić do rzeczoznawcy majątkowego z wnioskiem o określenie wartości nabywanej nieruchomości.

Czynności prawne dokonane z naruszeniem przytoczonych powyżej unormowań są bezwzględnie nieważne.