W wydanej niedawno interpretacji Dyrektor KIS potwierdził brak możliwości podatkowej amortyzacji nieruchomości, jeżeli nie jest ona amortyzowana dla celów bilansowych.

Zgodnie z obowiązującymi do 2021 r. przepisami podatkowymi, podatnicy posiadający status spółki nieruchomościowej, którzy ujmowali w swoim bilansie nieruchomości jako „nieruchomości inwestycyjne” i od których nie była dokonywana amortyzacja bilansowa, mogli zaliczać do KUP podatkowe odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia tych nieruchomości.

Z początkiem 2022 roku weszły w życie nowe postanowienia Polskiego Ładu, które są szczególnie dotkliwe dla spółek nieruchomościowych w powyższym zakresie. Limitują one wysokość podatkowego odpisu amortyzacyjnego do wysokości odpisu amortyzacyjnego dla celów bilansowych.

Jeden z podatników zwrócił się do Dyrektora Krajowej Informacji skarbowej z pytaniem o to, czy w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r.  jest uprawniony do zaliczenia do KUP odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych sklasyfikowanych w grupie 1 KŚT w sytuacji, w której nieruchomość dla celów bilansowych nie stanowi środka trwałego podlegającego odpisom amortyzacyjnym.

W interpretacji z 25 kwietnia 2022 r. Dyrektor KIS stwierdził, że skoro spółka nieruchomościowa jest adresatem normy prawnej wynikającej ze znowelizowanego art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, sposób ustalenia limitu podlegających do zaliczenia podatkowych odpisów amortyzacyjnych, należy odnosić do wartości umorzeniowej ustalonej na podstawie przepisów o rachunkowości. Jeżeli nieruchomość nie stanowi ŚT dla celów bilansowych, to wartość odpisu amortyzacyjnego (umorzeniowego) osiąga wartość „0”, gdyż podatnik nie dokonuje amortyzacji składnika majątkowego na podstawie przepisów o rachunkowości. Zatem mając na uwadze brzmienie omawianej normy prawnej, zdaniem Dyrektora KIS podatnik nie jest uprawniony do rozpoznania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji do kosztów uzyskania przychodów na podstawie znowelizowanego przepisu.

Dyrektora KIS nie przekonała również argumentacja odnosząca się do niekonstytucyjności znowelizowanego przepisu. Swoje stanowisko organ uzasadnił szczególnym charakterem indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego. W ocenie Organu nie są one rozstrzygnięciami władczymi, kształtującymi prawa i obowiązki ich adresatów, ani też aktami stosowania prawa ze względu na brak możliwości ustalenia rzeczywistego stanu faktycznego konkretnej sprawy. W konsekwencji, należy przyjąć, że podczas wydawania interpretacji indywidualnych organy podatkowe nie są kompetentne do dokonywania oceny zgodności regulacji krajowego prawa podatkowego z postanowieniami Konstytucji.

Jest to jedna z pierwszych interpretacji indywidualnych w tym zakresie. W podobnym tonie Dyrektor KIS wypowiedział się również w interpretacji z 31 marca 2022 r.