Coroczny wyścig z czasem w procesie składania informacji podatkowych PIT 11 – rozpoczęty! Takim zdaniem można byłoby opisać początek każdego roku w przypadku każdego pracodawcy. Czas na dostarczenie wypełnionego formularza mija bowiem do 31 stycznia 2020 roku! O ile przygotowanie rozliczenia dla większości pracowników zdaje się być procesem standardowym, komplikacje mogą powstać przy przygotowaniu informacji dla pracowników oddelegowanych do innych krajów. Gdyż te mogą być związane z pewnymi wyzwaniami.

Oddelegowanie pracownika za granicę wiąże się bowiem z koniecznością ustalenia jego statusu rezydencji podatkowej oraz zakresu opodatkowania w Polsce, prawidłowego podziału jego przychodów na przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce i zagranicą oraz odpowiednim zadeklarowaniu przychodów w informacji podatkowej PIT-11.

W związku z tym, już teraz warto poznać kilka praktycznych porad, które mogą okazać się pomocne w procesie przygotowania informacji PIT-11 dla osób oddelegowanych.

Ustalenie statusu rezydencji podatnika

Podatnik może mieć nieograniczony obowiązek podatkowy (tzw. rezydent podatkowy) bądź ograniczony obowiązek podatkowy (tzw. nierezydent podatkowy). Status rezydencji jest ustalany w pierwszej kolejności na podstawie przepisów wewnętrznych. W przypadku, gdy dany pracownik jest traktowany jako rezydent w dwóch krajach, konieczne jest przeanalizowanie jego statusu również na gruncie odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Rezydencja podatkowa, a ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych

Zgodnie z art. 3 pkt 1 a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

  1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Warto podkreślić, że do bycia rezydentem podatkowym wystarczy spełnienie tylko jednej z wyżej wymienionych przesłanek.

Pojęcie centrum interesów osobistych należy rozumieć szeroko – są to bowiem wszelkie powiązania rodzinne i społeczne. „Centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce, w którym prowadzona jest działalność zarobkowa, bądź prowadzone są inwestycje.

Za rezydenta podatkowego uznaje się również osobę przebywającą w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, przy czym rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy. Podkreślić należy, że do ustalenia statusu rezydencji zliczane są wszystkie dni pobytu w Polsce, a nie tylko dni, w których podatnik wykonywał pracę.

Rezydencja podatkowa na tle regulacji międzynarodowych

W przypadku, gdy dochodzi do konfliktu rezydencji podatkowej, tj. dwa kraje uznają daną osobę za swojego rezydenta podatkowego, niezbędne jest zastosowanie reguł kolizyjnych zawartych we właściwej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Tymi regułami kolizyjnymi są:

  1. stałe miejsce zamieszkania, a w przypadku jego braku – miejsce zamieszkania, z którym podatnik ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze;
  2. kraj zwykłego pobytu;
  3. obywatelstwo.

Warto pamiętać, że reguły te są stosowane z zachowaniem kolejności – w przypadku, gdy rezydencji nie udaje się ustalić na podstawie stałego miejsce zamieszkania bądź lokalizacji centrum interesów osobistych i gospodarczych, analiza powinna zostać dokonana na podstawie warunku drugiego, czy ustalenia kraju zwykłego pobytu.

W przypadku, gdy nie da ustalić się rezydencji na podstawie reguł kolizyjnych, oba kraje mają możliwość ustalenia rezydencji w drodze wzajemnego porozumienia.

Mamy nadzieję, że cykl „PIT-11 dla pracowników oddelegowanych – CZAS START!” pozwoli Państwu zrozumieć problematykę związaną z rozliczeniem osób oddelegowanych.