NSA – w oparciu o wyrok Trybunału wydany w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne sądu – wydał 10 lipca 2015 r. ostateczne rozstrzygnięcie. Sąd krajowy powtórzył tezę, że z pewnymi wyjątkami dostawę mediów należy traktować jako świadczenia odrębne od usługi najmu nieruchomości. Jednocześnie, NSA wskazał praktyczne konsekwencje zastosowania na gruncie krajowym kryteriów wymienionych przez Trybunał.

Parafrazując stanowisko Trybunału, NSA potwierdził, że dla odrębnej kwalifikacji na gruncie VAT dostawy mediów towarzyszącej usłudze najmu, znaczenie mają następujące przesłanki:

  • możliwość wyboru przez najemcę dostawców usług dodatkowych (przesłanka pozytywna);
  • odrębne fakturowanie i taryfikacja (przesłanka pozytywna);
  • uprawnienie wynajmującego do rozwiązania stosunku najmu w przypadku zalegania najemcy z płatnością za media (przesłanka negatywna);
  • interes ekonomiczny najemcy w nabyciu ogółu świadczeń (przesłanka negatywna);
  • wynajem powierzchni biurowej pod klucz (przesłanka negatywna);
  • wynajem krótkoterminowy (przesłanka negatywna).

Zdaniem NSA, w przypadku czynności sprzątania części wspólnych, stanowią one świadczenia odrębne od usługi najmu, jeśli najemca ma możliwość dokonania wyboru świadczeniodawcy. W analizowanej sprawie, ze względu na brak możliwości wyboru świadczeniodawcy przez najemcę, sąd uznał, że sprzątanie powinno zostać uznane za świadczenie kompleksowe z najmem.

Przechodząc do interpretacji przesłanek odrębności mediów od najmu, NSA potwierdził za Trybunałem, że instalacja podliczników wskazujących rzeczywiste zużycie mediów – na podstawie którego wynajmujący będzie obciążał najemcę – przemawia za odrębnością obu świadczeń.

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.