1 stycznia 2020 r. zbliża się dużymi krokami, a wraz z nim, szereg regulacji VAT, dotyczących rozliczania transakcji towarowych ulegać będzie modyfikacjom. W Radzie Ministrów wciąż jednak trwają prace nad projektem przepisów implementujących do polskiego porządku prawnego zmiany Quick Fixes. O celu tych zmian oraz ich założeniach pisaliśmy we wcześniejszym wpisie.

Przeprowadzone zostały już konsultacje i w ich wyniku Ministerstwo Finansów zdecydowało się nieco zmodyfikować przepisy, w szczególności te dotyczące transakcji łańcuchowych (przede wszystkim art. 22 ustawy o VAT). Zaktualizowane regulacje wciąż jednak będą dawały pewne pole do szerokiej interpretacji, w szczególności w odniesieniu do transakcji łańcuchowych, w ramach których dochodzi do eksportu towarów. Do takich transakcji Quick Fixes nie powinny mieć zastosowania, a po wyroku TSUE w spr. Unitel z 17 października 2019 r. (LINK) automatyczne stosowanie stawki 0% może generować ryzyko dla dostawcy.

Coraz więcej wątpliwości rodzą również zmiany w zakresie dokumentacji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Projekt nowelizacji nie wprowadza modyfikacji do obecnie obowiązujących przepisów w tym zakresie, tj. w szczególności do art. 42 ustawy o VAT. Na przepisy te nakładają się regulacje wynikające z Rozporządzenia 2018/1912, które będzie od 1 stycznia 2020 r. stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich UE – wprowadzają one domniemanie mocy dowodowej dokumentacji opartej o wymogi m.in. w zakresie niezależności wystawców dokumentów. Które z przepisów polski podatnik powinien więc stosować, by zastosować stawkę 0%? Pytanie pozostaje otwarte.

Biorąc pod uwagę nadchodzące wejście w życie regulacji oraz wątpliwości jakie mogą rodzić, już teraz należy się zastanowić nad rolą tych przepisów w stosunku do działalności podatników dokonujących transakcji towarowych.