Już od przeszło dwóch lat inwestorzy, w ramach Polskiej Strefy Inwestycji, mierzą się z kontrowersyjnym podejściem organów podatkowych ograniczającym (w naszej ocenie bezpodstawnie) zakres kosztów kwalifikowanych. W ostatnich tygodniach zapadł precedensowy wyrok WSA, który daje nadzieję na powrót racjonalnego podejścia.

Katalog kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą został wskazany w §  8. ust. 1 Rozporządzenia o WNI.  Niestety, w Objaśnieniach MF opublikowanych 6 marca 2020 r. zawarta została dodatkowa, niewyrażona w obowiązujących przepisach, przesłanka kwalifikowalności kosztów, zgodnie z którą:

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

W konsekwencji, organy podatkowe próbują powiązać możliwość rozpoznania danego nakładu jako kwalifikowany (tym samym, „budujący” limit zwolnienia w CIT/ PIT) z wymogiem, by dany nakład bezpośrednio, „sam w sobie” przyczyniał się do osiągnięcia celów inwestycji. Przykładowo więc, oczekiwaniem organów podatkowych jest, by przedsiębiorca był w stanie wykazać, że poszczególne środki trwałe nabywane/ wytwarzane w ramach nowej inwestycji bezpośrednio skutkowały np. „zwiększeniem mocy produkcyjnej zakładu”). To z kolei powoduje, że przymiotu kwalifikowalności zaczęto odmawiać np. częściom administracyjnym budynków, placom manewrowym, drogom wewnętrznym czy nawet technicznej infrastrukturze towarzyszącej.

Prezentowane wyżej, restrykcyjne stanowisko MF znajduje co do zasady odzwierciedlenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych po opublikowaniu Objaśnień.

W przedmiotowej sprawie, którą prowadziliśmy w imieniu Klienta przed WSA Poznań, nowa inwestycja polegała na zwiększeniu mocy produkcyjnych istniejącego zakładu. Spółka zwróciła się do organu podatkowego z prośbą o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy przy kalkulacji wysokości przysługującego Spółce zwolnienia od podatku dochodowego, możliwe jest zaliczenie do kosztów kwalifikowanych nakładów poniesionych m.in. na budowę i wyposażenie hali magazynowej, część socjalną, budowę kanalizacji deszczowej, projekt i budowę przyłącza gazowego, założenie nowego orurowania wodnego i instalację nowych hydrantów, ogrodzenie terenu zakładu oraz budowę wewnętrznych dróg na terenie zakładu.

W ocenie Dyrektora KIS część z nakładów nie spełniała warunku uznania za koszty, które będą miały wpływ na działalność produkcyjną spółki. Organ stwierdził, iż wydatki poniesione/ mające zostać poniesione przez Spółkę na zagospodarowanie terenu, instalacje oraz część socjalną nie są kosztami kwalifikowanymi i w konsekwencji nie wpływają na zakres dochodu objętego zwolnieniem.

Po zaskarżeniu niniejszej interpretacji, WSA w Poznaniu przychylił się do naszej argumentacji i w uzasadnieniu ustnym wyroku jednolicie przychylił się do podejścia, iż omawianym wydatkom nie można odmówić przymiotu kwalifikowalności. Co też istotne, jest to pierwszy tak korzystny wyrok na gruncie ustawy o CIT dotyczący projektów o najczęściej obecnie realizowanym w PSI charakterze (zwiększenie mocy produkcyjnych zakładu).

Tym samym, zachęcamy do kontaktu z naszymi ekspertami - pod kątem oceny czy rozważane/ realizowane inwestycje w ramach PSI posiadają w swoim zakresie koszty, które mogą być kwestionowane przez organy jako kwalifikowane, jak i pod kątem wdrożenia działań, mających na celu ograniczenie/ wyeliminowania niniejszego ryzyka.