Wydzierżawiający zatrzymujący nakłady (w tym budowle czy budynki) dokonane przez dzierżawcę, jeśli zrekompensuje dzierżawcy koszty poniesione na te nakłady, powinien być traktowany jako nabywca prawa. W efekcie, dzierżawca powinien wystawić na wydzierżawiającego fakturę dokumentującą świadczenie usługi.

W tym zakresie praktyka stanowi, że wydzierżawiający tak naprawdę otrzymuje prawo do nakładów, pomimo iż ekonomicznie uzyskuje towar. Jest to jeden z nielicznych przykładów, kiedy sposób rozliczania VAT jest bardziej warunkowany ujęciem prawnym, niż rzeczywistym (gospodarczym) spojrzeniem na transakcję.

Przedsiębiorcy dokonujący nakładów na cudzych gruntach czy środkach trwałych powinni mieć świadomość, że takie nakłady, choć wyglądają jak towar, niekoniecznie muszą być towarem w świetle reguł podatkowych. W momencie wyjścia z lokalizacji trzeba się więc zastanowić nad konsekwencjami związanymi z pozostawieniem albo likwidacją takich nakładów.

Więcej – wyrok NSA z dnia 5 listopada 2014 r., sygn. akt II FSK 1540/13