Dyskusja nad obowiązkiem dokumentacyjnym transakcji finansowych przez pryzmat kwoty kapitału finansowania nie ustaje. Zaledwie kilka miesięcy temu zastanawialiśmy się nad tym zagadnieniem przy okazji interpelacji poselskiej (link do wpisu), podczas gdy w ostatnich dniach pojawiła się nowa interpretacja kwestionująca dotychczasowe, ostrożnościowe podejście.

Stan faktyczny i stanowisko podatnika

12 lipca 2022 r. Dyrektor KIS wydał interpretację indywidualną w zakresie określania obowiązku dokumentacyjnego dla transakcji pożyczki w świetle kwoty kapitału wskazanej umowy a jej faktycznego wykorzystania.

Wątpliwość podatnika dotyczyła transakcji pożyczkowych, gdzie pożyczkobiorca wykorzystuje mniejszą kwotę kapitału niż wskazano w umowie pożyczki. Pytania dotyczyły zarówno roku, w którym udzielono finansowania i wykorzystano kwotę, która nie przekroczyłaby obowiązku dokumentacyjnego, jak i roku następującego po roku, gdy spłacono część kapitału, i tym bardziej kwota wykorzystywanego kapitału nie przekraczała tego progu.

W ocenie wnioskodawcy przez kwotę kapitału należy rozumieć kwotę pożyczki wskazaną w umowie, natomiast wartość kapitału stanowi kwota kapitału udostępnionego w danym okresie, wynikająca z umowy lub innych dokumentów.

Ponadto, odnosząc się do odpowiedzi na pytania dotyczące formularza TP-R, opublikowane przez Ministerstwo Finansów w październiku 2021 r., podatnik wskazał, że przez wartość kapitału należy rozumieć najwyższą kwotę kapitału udostępnionego w danym okresie raportowanym, wynikającą z umowy lub innych dokumentów (np. harmonogram spłaty pożyczki, wyciąg z rachunków bankowych).

Decyzja Dyrektora KIS i uzasadnienie

Argumentacja wnioskodawcy została potwierdzona przez Dyrektora KIS. W uzasadnieniu punktem wyjścia była definicja „rzeczywistych zachowań stron”, którymi w świetle przedstawionego stanu faktycznego jest pozyskanie kapitału, a nie samo zawarcie umowy. Organ powiązał to również z definicją pożyczki w kodeksie cywilnym, której istotą jest przeniesienie na własność określonej ilości pieniędzy.

Z tego względu, organ uznał za właściwe podejście przyjęcie najwyższej kwoty kapitału udostępnionego w danym okresie raportowym.

Bazując na takim podejściu, w ocenie KIS, w przypadku umów wieloletnich podmiot powiązany musi ustalić, czy wartość kapitału danej pożyczki przekracza próg dokumentacyjny w pierwszym i kolejnych latach podatkowych.

Czy to zamyka dyskusję nad sposobem określania obowiązku przy finansowaniach?

Wydana interpretacja prezentuje bardziej liberalne podejście do określania obowiązku dokumentacyjnego dla finansowań wewnątrzgrupowych niż literalne brzmienie przepisów.

Nasze wątpliwości budzi m.in. oparcie argumentacji podatnika na odpowiedziach opublikowanych przez MF w informatorze do TP-R, który, jak podkreślają jego autorzy, ma jedynie charakter informacyjny i nie stanowi ani interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego, ani wyjaśnień przepisów prawa podatkowego (objaśnień podatkowych).

Nie pozostaje więc nic innego jak oczekiwać kolejnych rulingów w tym zakresie, z nadzieją na ugruntowanie tego niewątpliwie korzystnego dla podatników podejścia.

Źródła:

https://eureka.mf.gov.pl/informacje/podglad/498490