Odszkodowanie to zgodnie z definicją słownika języka polskiego „wynagrodzenie za poniesione przez kogoś straty”. Pełni ono funkcję kompensacyjną, stanowi finansową rekompensatę poniesionej przez drugą stronę szkody.

Z perspektywy klasyfikacji takiej płatności dla celów VAT, istotne jest, czy odszkodowanie może być uznane za świadczenie na rzecz drugiego podmiotu. Uwzględniając kompensacyjny charakter odszkodowania, mogłoby się wydawać, że tego typu płatność powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.

Sądy jednak analizując to zagadnienie, patrzą na okoliczności w których dochodzi do zapłaty odszkodowania. Tak też w ostatnich dniach podszedł do tematu NSA, który badał treść porozumienia o wcześniejszym rozwiązaniu terminowej umowy najmu za odszkodowaniem. Sąd uznał, że skoro strony porozumiały się co do rozwiązania umowy, to należy uznać to za akceptację takiej sytuacji przez wynajmującego. Tym samym, odszkodowanie stanowi swojego rodzaju wynagrodzenie za zgodę na taki stan rzeczy. Staje się przez to – dla celów VAT – odpłatnym świadczeniem usługi.

Choć sąd nie wskazuje na to wprost, to jednak między wierszami zdaje się mówić, że w sytuacji, gdyby wynajmujący nie wyrażał zgody na otrzymanie odszkodowania (brak opcji wcześniejszego rozwiązania umowy lub brak odrębnego porozumienie w tym zakresie z najemcą), to potencjalnie zasądzenie takiego odszkodowania przez sąd mogłoby oznaczać brak świadczenia, przez co i brak VAT. Choć takich scenariuszy rzeczywistość gospodarcza pisze pewnie znacznie mniej.

Źródło: I FSK 1283/15,Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.