Niedawny wyrok NSA (II FSK 476/13) wyjaśnił kwestię podatku u źródła od odsetek naliczonych na pożyczce udzielonej przez podmiot zagraniczny. Udziałowiec wniósł dług z odsetkami alokując całość wartości na kapitał zakładowy spółki z o.o. (dług 100 plus odsetki 10, kapitał zakładowy podniesiony o 110). Pytanie dotyczyło czy w należny jest podatek u źródła od odsetek.

Ustawa o CIT (art. 26 ust. 7) wskazuje, że wypłatę odsetek (decyduje ona o obowiązku w zakresie podatku u źródła) to „wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie”. Od strony prawnej można twierdzić, że wniesienie wierzytelności w ramach aportu rzeczowego do spółki/dłużnika powoduje jej wygaśnięcie bez zapłaty (dłużnik i wierzyciel będą tym samym podmiotem). Toczyła się zatem dyskusja czy przeważyć powinno podejście ekonomicznego (wnoszący aport uzyskuje korzyść w postaci udziałów) czy prawne (literalnie nie dochodzi do uregulowania zobowiązania). W przeszłości nawet organy czasem uznawały, iż w takiej sytuacji nie trzeba płacić podatku u źródła. Niemniej w tej sprawie organy twierdziły, że podatek u źródła jest należny i NSA potwierdził to uznając, że aport rzeczowy wierzytelności (z odsetkami) stanowi formę zapłaty/uregulowania odsetek. W mojej ocenie jest to podejście logiczne, choć chciałbym, aby podobne ekonomiczne rozumienie operacji gospodarczych przeważało wśród fiskusa i NSA także w innych korzystnych dla podatników sytuacjach.

Warto zwrócić uwagę na dwie poboczne kwestie poza zakresem omawianym przez NSA, a nie mające jednoznacznego rozstrzygnięcia:

- czy spółka otrzymująca aport może uznać odsetki za koszt uzyskania przychodów (co byłoby naturalną konsekwencją uznania, że dochodzi do „uregulowania” odsetek),

- czy gdyby wartość odsetek alokowana była na kapitał zapasowy (czyli wnoszący nie otrzymałby za nie udziałów), to stanowisko NSA byłoby takie samo.