Początek roku obfituje w mniejsze i większe obowiązki sprawozdawcze, w gąszczu których coraz trudniej się odnaleźć. Jednym z nich jest, nieco zapomniany przez niektórych w ostatnim czasie, obowiązek złożenia informacji o umowach zawartych z nierezydentami (formularz ORD-U), dotykający w dużej mierze podmioty działające w grupach kapitałowych.

Obowiązek złożenia informacji ORD-U dotyczy umów zawartych z nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego (czyli zasadniczo podmiotów zlokalizowanych za granicą). W praktyce chodzi jednak o umowy zawarte w danym roku z podmiotami powiązanymi oraz niepowiązanymi kontrahentami zagranicznymi posiadającymi w Polsce stałą placówkę. Tutaj należy zwrócić uwagę na inny próg powiązań kapitałowych w porównaniu do przepisów o cenach transferowych. W ustawie o CIT – w przepisach o ORD-U: 5%, a w przepisach o cenach transferowych: 25%. Informację o umowach zawartych z nierezydentami składa się do fiskusa pod warunkiem spełnienia określonych przesłanek oraz przekroczenia odpowiedniego pułapu należności albo zobowiązań (w wysokości 300 000 EUR albo 5 000 EUR, w zależności od „rodzaju” strony umowy).

Chwilowa odwilż

Począwszy od 1 stycznia 2017 roku przewidziano zwolnienie z konieczności złożenia ORD-U dla podmiotów zobowiązanych do złożenia uproszczonego sprawozdania CIT-TP lub PIT-TP (chyba, że realizowali transakcje z rajami podatkowymi). Przez ostatnie lata niektórzy podatnicy mogli więc zapomnieć o dodatkowym obciążeniu, na rzecz złożenia do urzędu skarbowego sprawozdania CIT-TP / PIT-TP, o czym pisaliśmy w przeszłości na blogu, również w kontekście wątpliwości, które przepisy należy zastosować w celu ustalenia obowiązku informacyjnego za 2018 rok. CIT-TP / PIT-TP już nie ma, a wprowadzający zwolnienie art. 82 § 1a Ordynacji podatkowej został uchylony z dniem 1 stycznia 2019 roku.

Powrót do przeszłości

W konsekwencji obowiązek złożenia formularza ORD-U powraca niezależnie od innych obowiązków informacyjnych w zakresie cen transferowych, co powoduje konieczność przekazania informacji o umowach zawartych z nierezydentami za rok 2019 (złożenie informacji TP-R nie zwalnia z obowiązku złożenia ORD-U). Termin na złożenie ORD-U wynosi trzy miesiące od zakończenia roku podatkowego, przez co u większości podatników złożenie informacji ORD-U za 2019 rok powinno nastąpić do 31 marca 2020 roku. Informację należy złożyć bez wezwania organu, pod groźbą nałożenia na dany podmiot sankcji w postaci kary grzywny.

Diabeł tkwi w szczegółach

Po szybkim zerknięciu na formularz ORD-U, wypełnienie poszczególnych rubryk nie wydaje się być czynnością skomplikowaną. Pierwsze wrażenie może okazać się jednak zwodnicze, bowiem w praktyce pojawia się wiele wątpliwości związanych m.in. z określeniem wartości danej umowy (w tym wyodrębnieniem wartości usług niematerialnych) czy klasyfikacją źródła płatności (np. odsetek, kar, bonusów itp.). Zdając sobie sprawę z tego obowiązku (w tym dla niektórych „przywróconego” po dwuletnich wakacjach), warto odpowiednio wcześnie zmierzyć się z identyfikacją zawartych w zeszłym roku umów (także ustnych) i analizą ich wartości na potrzeby formularza ORD-U.

Warto doczytać:

Rozliczenia za 2018 rok – MF o korektach cen transferowych i ORD-U