NSA w wyroku z dnia 30 maja 2018 r. (sygn. I FSK 325/16) potwierdził stanowisko fiskusa, że w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono tzw. skonta, czyli rabatu z tytułu wcześniejszej płatności, dostawca ma obowiązek wystawienia faktury korygującej „in minus”.

Sprawa, która zawisła przed sądem kasacyjnym dotyczyła Spółki, która w ramach prowadzonej działalności udzielała swoim kontrahentom rabatu w przypadku uiszczenia zapłaty za nabywane towary, przed upływem terminu płatności. W przypadku gdy nabywca uiścił należność wynikającą z faktury wystawionej przez Spółkę we wcześniejszym terminie, otrzymywał rabat w ustalonej wcześniej wysokości (przykładowo 3% wartości brutto wykazanej na fakturze). Natomiast w przypadku dokonania zapłaty w standardowym terminie, rabat (skonto) nie przysługiwało.

Na gruncie powyższego, Spółka wystąpiła o udzielenie interpretacji podatkowej, w której zapytała fiskusa: czy w przypadku, gdy kontrahent dokona zapłaty w terminie uprawniającym do otrzymania rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonta), nie ma ona obowiązku wystawienia faktury korygującej?

Spółka stała na stanowisku, że nie musi korygować faktur, gdy nabywcy skorzystają ze skonta, ponieważ:

  • rabat jest udzielany jeszcze przed wystawieniem faktury lub z chwilą jej wystawienia co powoduje, że korekta nie jest obowiązkowa,
  • pierwotna faktura jest poprawna, w momencie gdy umieszczono na niej informację o wysokości rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty.

Fiskus nie przychylił się do stanowiska Spółki. Stwierdził, że niezbędna jest korekta. W sprawie rację przyznały mu również sądy administracyjne.

NSA uznał, że informacja o kwocie skonta zawarta na fakturze nie jest równoznaczna z udzieleniem rabatu. Dopiero określone zachowanie nabywcy już po otrzymaniu faktury - wcześniejsza zapłata - skutkuje udzieleniem rabatu. Wówczas sprzedawca ma obowiązek wystawić fakturę korygującą zmniejszającą podstawę opodatkowania o wartość udzielonego skonta w celu wykazania rzeczywistych kwot związanych z daną dostawą towarów.

Stanowisko zaprezentowane przez NSA przekłada się niestety na dodatkowe obowiązki administracyjne związane z korygowaniem pierwotnych faktur w przypadku skorzystania przez kontrahentów ze skonta – jak również może wpłynąć niekorzystnie na płynność finansową podatników.

W ślad za stanowiskiem NSA, po udzieleniu skonta podatnik powinien wystawić fakturę korygującą „in minus”, wysłać ją do nabywcy, zaczekać na potwierdzenie jej odbioru i dopiero po jego otrzymaniu dokonać obniżenia VAT należnego.

Czekając na potwierdzenie odbioru faktury korygującej „in minus” sprzedawca ma de facto zamrożone środki finansowe, a ich zwrot jest niepewny bo pośrednio uzależniony od nabywcy.

Komentowany wyrok wpisuje się w niekorzystną linię orzeczniczą dotyczącą zasad dokumentowania skonta, generując niepotrzebny formalizm u przedsiębiorców. Warto wskazać, że 22 lutego br. WSA w Warszawie wydał wyrok (sygn. III SA/Wa 475/17), w którym zaprezentował analogiczne do NSA stanowisko.