Pomoc publiczna może przybierać różne formy i nie zawsze jest jasne, czy dana czynność zostanie zakwalifikowana jako pomoc publiczna. Wynika to również z faktu, że przepisy prawa nie zawsze wprost wskazują, co jest pomocą publiczną.

Celem polepszenia klimatu do inwestowania gminy stosują różne środki, aby zachęcić przedsiębiorców do inwestowania. Jednym ze sposobów jest zaproponowanie pewnych preferencyjnych warunków dla konkretnego typu inwestycji jak np. zwolnienie z podatku od nieruchomości („PON”).

Zgodnie z przepisami prawa istnieje szereg przesłanek, w oparciu o które rada gminy może podjąć uchwałę w przedmiocie zwolnienia z PONu. Przykładowy katalog zwolnień wymienia art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jednakże stosownie do ust. 3 powołanego artykułu rada gminy w drodze uchwały może wprowadzić inne zwolnienie niż wymienione w ustawie.

Tak jak na wstępie zauważyłem, czasami przepisy prawa wprost wskazują, że dana czynności stanowi pomoc publiczną jak chociażby ust. 6a powołanego powyżej artykułu w odniesieniu do zwolnienia z PONu dotyczącego przedsiębiorców o statusie centrum badawczo-rozwojowego. Natomiast należy podkreślić, że brak takiego odniesienia do pozostałego katalogu zwolnień wcale nie oznacza, że nie będzie ono stanowiło pomocy publicznej. Wręcz przeciwnie.

Zwolnienia w podatkach i opłatach lokalnych mogą być wprowadzane z uwzględnieniem warunków określonych w:

  • rozporządzeniu Rady Ministrów wydanym na podstawie art. 20d U.p.o.l. (obecnie obowiązuje Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 2015 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień z  podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, pomoc na infrastrukturę sportową i wielofunkcyjną infrastrukturę rekreacyjną oraz pomoc na infrastrukturę lokalną (Dz. U. z 2 lutego 2015 r., poz. 174),
  • aktach regulujących udzielanie pomocy de minimis,
  • aktach regulujących udzielanie pomocy w ramach wyłączeń grupowych.

Najczęściej rady gmin wprowadzają zwolnienia na podstawie powołanego rozporządzenia, które stanowi ogólnopolski program pomocowy oraz w ramach pomocy de minimis. Poszczególne tryby różnią się między sobą chociażby poziomem dopuszczalnej pomocy.

Istotne jest zatem, aby zwolnienie zawsze było dokonywane zgodnie z warunkami wynikającymi z powyższych aktów oraz żeby faktyczne zwolnienie nie przekroczyło progów tam wskazanych. W przypadku przekroczenia progów pomocy określonych w przepisach, pomoc podlega notyfikacji Komisji Europejskiej i wymaga uzyskania opinii Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. W konsekwencji, takie przekroczenie rodzi ryzyko uznania przez Komisję Europejską pomocy publicznej za niezgodną z rynkiem wewnętrznym i ewentualnym zwrotem pomocy wraz z odsetkami.

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.