11 października 2022 r. w sprawie, w której reprezentowaliśmy jednego z naszych Klientów Naczelny Sąd Administracyjny wydał korzystny dla podatników wyrok (sygn. akt II FSK 364/20) w sprawie dotyczącej interpretacji przepisów regulujących kwestię kosztów kwalifikowanych w uldze B+R.

Przedmiotem sporu było rozstrzygnięcie, czy podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT (Ulga B+R) tej części kosztów pracowniczych, która obejmuje wynagrodzenie wypłacane pracownikom wykonującym prace B+R za czas urlopu, nieobecności w pracy z powodu choroby czy też sprawowania opieki nad dzieckiem.

Historia sporu

Podatnik we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zadał pytanie, czy wydatki związane z ponoszeniem kosztów zatrudnienia pracowników, którzy przebywali na urlopie, zwolnieniu lekarskim, bądź sprawowali opiekę nad dzieckiem są kosztami kwalifikowanymi B+R.

W interpretacji indywidualnej Dyrektor KIS uznał stanowisko podatnika w tym zakresie za nieprawidłowe wskazując, że kosztem kwalifikowanym może być wynagrodzenie tylko w tej części ogółu pracy, w jakiej wykonywane w danym miesiącu przez pracownika były czynności związane z realizacją działalności B+R. Innymi słowy Dyrektor KIS stanął na stanowisku, że kosztami kwalifikowanymi związanymi z działalnością B+R nie mogą być wydatki pracownicze ponoszone na utrzymywanie pracowników pozostających na urlopie lub zwolnieniu lekarskim.

Podatnik nie zgadzając się ze stanowiskiem Dyrektora KIS złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który po rozpoznaniu sprawy uchylił interpretację indywidualną w części, w jakiej stanowisko podatnika zostało uznane za nieprawidłowe, jednocześnie podzielając w całości argumentację zaprezentowaną przez podatnika w skardze (wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 609/19). Od powyższego wyroku Dyrektor KIS złożył skargę kasacyjną.

Niejednolite orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego

W dotychczasowym orzecznictwie dotyczącym kosztów kwalifikowanych związanych z realizowaniem przez podatników działalności B+R stanowisko prezentowane przez NSA nie było jednolite.

W pozytywnych dla podatników wyrokach NSA uznawał do tej pory, że jeżeli pracownicy wykonują prace związane z działalnością B+R, to wszystkie należności poniesione w danym miesiącu, związane z taką pracą, w tym z tytułu urlopu lub choroby, oraz sfinansowane przez płatnika składki, stanowią koszt kwalifikowany podatnika (por. wyroki NSA z dnia 11 stycznia 2022 r., sygn. akt II FSK 1247/21, z dnia 4 listopada 2021 r., sygn. akt II FSK 998/21, z dnia 3 marca 2021 r., sygn. akt II FSK 65/21, z dnia 5 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 1038/19).

Natomiast w jednym z orzeczeń NSA przyjął zupełnie odmienne, niekorzystne dla podatników stanowisko, wskazując, że nie jest możliwe uznanie za koszty kwalifikowane wydatków pracodawcy z tytułu wynagrodzeń pracowników za czas choroby oraz urlopu wraz ze sfinansowanymi przez pracodawcę składkami na ubezpieczenie społeczne (por. wyrok NSA z dnia 23 listopada 2021 r., sygn. akt II FSK 1039/21).

W wyroku wydanym w sprawie naszego Klienta NSA oddalając skargę kasacyjną Dyrektora KIS uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, wskazując w ustnych motywach rozstrzygnięcia, że wydatki pracownicze ponoszone przez podatnika, w związku z przebywaniem pracowników wykonujących prace B+R na urlopie, zwolnieniu lekarskim bądź sprawujących opiekę nad dzieckiem, stanowią koszt kwalifikowany podatnika.

W ocenie NSA przy interpretowaniu regulacji dotyczących kosztów kwalifikowanych B+R konieczne jest odniesienie się do Kodeksu pracy, bowiem w ustawach podatkowych nie zostało zdefiniowane pojęcie „czasu pracy” ani „stosunku pracy”, a literalna wykładnia art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT nie pozwala na precyzyjne określenie katalogu kosztów kwalifikowanych, związanych z prowadzoną przez podatnika działalnością B+R.

Opisywany wyrok daje nadzieję, że dojdzie do ujednolicenia linii orzeczniczej NSA w sprawach dotyczących kosztów kwalifikowanych w uldze B+R. Należy bowiem podkreślić że został on wydany przez ten sam skład orzekający, który wydał niekorzystny dla podatników wyrok z listopada 2021 r.

Dodatkowo zaznaczamy, że tezy które znajdą się w pisemnym uzasadnieniu wyroku NSA dają także nadzieję, że w końcu dojdzie również do zmiany stanowiska Dyrektora KIS w odniesieniu do omawianego zagadnienia. Dotychczas Dyrektor KIS konsekwentnie odmawiał podatnikom prawa do zaliczenia wydatków pracowniczych związanych z urlopami czy nieobecnościami pracowników do kosztów kwalifikowanych związanych z ulgą B+R.