Kontynuując cykl wpisów dotyczących orzecznictwa w obszarze kontroli cen transferowych, przedstawiamy krótki komentarz do wyroku WSA w Opolu z dnia 23.10.2015r. (sygn. akt. I SA/Op 538/14).

Spór skoncentrował się głównie na wysokości stawek czynszowych ustalonych pomiędzy powiązanymi kapitałowo podmiotami. Zdaniem organów rażąco odbiegały one od stawek rynkowych przez co kontrolowany podatnik (prowadzący działalność hotelarską) zaniżył swoje przychody.

Organy podatkowe podjęły w sprawie szereg czynności mających na celu ustalenie wysokości stawek najmu stosowanych przez podmioty niepowiązane dla podobnych do hotelu obiektów działających na lokalnym rynku, między innymi:

  • zwrócono się do Spółdzielni Mieszkaniowej i Zarządu Budynków Komunalnych oraz Urzędu Miejskiego o informacje dotyczące stawek czynszu dla lokali użytkowych;
  • zwrócono się do właściwego miejscowo Naczelnika Urzędu Skarbowego o przekazanie informacji na temat wysokości stawek i opłat pobieranych przez właścicieli ośrodków wypoczynkowych położonych w okolicy oraz kopii umów dzierżawy lub najmu tych ośrodków.

W ramach przeprowadzania procesu oceny dowodów, organy doszły do wniosków, że punktem odniesienia dla badanej transakcji będą opłaty za dzierżawę obiektu wypoczynkowego, położonego w odległości ok. 6 km, od hotelu podatnika.

Organy dokonały porównania opłat za dzierżawę z czynszem oraz przeprowadziły pewną „korektę” ze względu na różnice w  wyposażeniu obiektów. Co prawda pełnomocnik spółki zarzucił organom, że całość czynności porównawczych organ ograniczył do cyt.: "...arytmetycznej komparatystyki (...) hotelu z obiektem położonym w okolicach [...]”, ostatecznie jednak, WSA przyznał rację organom podatkowym potwierdzając słuszność przeprowadzonej oceny dowodu i zastosowaną metodologię badawczą.

Zapadły w sprawie wyrok może rodzić pewien niepokój. Skoro istota sporu dotyczyła stosowania cen transferowych, to ocena skutków podatkowych transakcji powinna przebiegać według reguł właściwych dla tej problematyki. Niestety błędy w sztuce zostały popełnione na każdym etapie procesu analizy.  Organy podatkowe gromadząc materiał dowodowy skorzystały z informacji „o rynku”, które nie mogły być znane podatnikowi w momencie zawierania transakcji. „Próba porównawcza” została ostatecznie ograniczona do jednego podmiotu. A „korekta mająca na celu eliminację różnic porównywalności” polegała na uwzględnieniu różnic w wyposażeniu  hotelu.

Dystansując się od oceny powyższego warto jednak wskazać, że składy sędziowskie zaczynają dostrzegać złożoność problematyki cen transferowych. Dowodem na to jest refleksja towarzsząca rozstrzygnięciom wyroków WSA w Warszawie z 17 marca 2016 r., sygn. akt. III SA/Wa 1042/15, III SA/Wa 1043/15, III SA/Wa 1044/15, gdzie sąd potwierdził, że problematyka cen transferowych wymaga posiadania specjalistycznej wiedzy.

Interesuje Cię ten temat? Skontaktuj się z autorem artykułu.

Więcej informacji na temat cen transferowych na cenytransferowe.taxand.pl.