Jeden z artykułów Tarczy antykryzysowej (ustawa opublikowana Dzienniku Ustaw RP w dniu 31 marca 2020 r.) został poświęcony tematyce cen transferowych, a konkretnie nowemu obowiązkowi raportowania TP-R.

Zgodnie z treścią art. 31z Tarczy, termin na złożenie informacji o cenach transferowych (TP-R), w przypadku podmiotów, których rok podatkowy rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2018 r., a zakończył przed dniem 31 grudnia 2019 r. został przedłużony do dnia 30 września 2020 r. Zatem przedmiotowa regulacja ma zastosowanie do tych podatników, którzy są objęci obowiązkiem raportowym TP-R, a których rok podatkowy był krótszy niż 12 miesięcy i kończył się przed 31 grudnia 2019 r.

Z kolei projekt Tarczy 2.0 przewiduje przedłużenie do dnia 30 września 2020 r. terminu sporządzenia lokalnej dokumentacji cen transferowych oraz terminu złożenia oświadczenia o rynkowości rozliczeń w przypadku podmiotów, których rok podatkowy lub rok obrotowy rozpoczął się po dniu 31 grudnia 2018 r. i zakończył przed dniem 31 grudnia 2019 r. Dla tych podmiotów proponuje się również przedłużenie do dnia 31 grudnia 2020 r. terminu na dołączenie grupowej dokumentacji cen transferowych (master file) do dokumentacji lokalnej.

Patrząc na relatywnie wąski zakres rozwiązań w stosunku do podatników realizujących transakcje z podmiotami powiązanymi nasuwa się wniosek, że dla zdecydowanej większości z nich ustawodawca nie zamierza wprowadzać rozwiązań mających na celu złagodzenie wymogów i terminów dotyczących przygotowania dokumentacji cen transferowych, sporządzenia TP-R czy składania oświadczenia o rynkowości rozliczeń. W czasach COVID-19 każde wpływy budżetowe są na wagę złota, a z pewnością ceny transferowe będą stanowiły obszar łatania dziury budżetowej.

Odrębną kwestią pozostaje, jak pandemia wpłynie na politykę cen transferowych. W nadzwyczajnych warunkach bowiem tradycyjne modele rozliczeń mogą nie zdawać egzaminu. Niewątpliwie w niektórych przypadkach polityka cen transferowych będzie wymagała modyfikacji i dostosowania do panujących, nadzwyczajnych realiów gospodarczych. Jako przykład można podać modele pryncypałowe z podmiotami o ograniczonych ryzykach.