W ubiegłym tygodniu, poszerzony skład Naczelnego Sądu Administracyjnego wydał pozytywną dla podatników uchwałę w sprawie konsekwencji podatkowych cesji umowy leasingu (sygn. II FPS 1/16). 

Sąd uznał, że w stanie prawnym przed 1 stycznia 2013 r., zmiana leasingodawcy poprzez zbycie i nabycie przez inny podmiot przedmiotu trwającej umowy leasingu nie uzasadnia przeprowadzania z tego tylko powodu weryfikacji umowy pod kątem spełnienia warunków leasingu z ustawy o CIT. Wynikiem takiego testu mogłaby być konieczność przekwalifikowania umowy na najem dla celów CIT, który z perspektywy podatków jest rozliczany mniej korzystnie niż leasing (cena wykupu według wartości rynkowej, obowiązek rozliczania kilometrówki w przypadku pojazdów).

Do 31 grudnia 2012 r. ustawa o CIT nie zawierała przepisu, który wprost wskazywałby na możliwość podatkowej kontynuacji umowy leasingu. Regulacja taka została wprowadzona z dniem 1 stycznia 2013 r. i nie dotyczy umów leasingu zawartych przed tą datą.

NSA uznał, że prawa i obowiązki podatkowe odnosiły się do treści umowy leasingu, która w przypadku zmiany finansującego nie uległa zmianie. Nie były natomiast uzależnione od tego, kto jest leasingodawcą, jeżeli wykonuje on zgodną z wymogami prawa cywilnego i prawa podatkowego niezmienioną przedmiotowo umowę, w której nie ulega zmianie korzystający.

Jakkolwiek uchwała podjęta została w  indywidualnej sprawie, w odniesieniu do stanu faktycznego, w którym doszło do zmiany leasingodawcy, to argumenty z niej płynące mogą być również wykorzystywane w sytuacjach zmian podmiotowych po stronie korzystającego.