W dniu 1 stycznia 2018 r. wejdzie w życie nowa ustawa – Prawo wodne, która zastąpi dotychczas obowiązujący akt z dnia 18 lipca 2001 r. Zmienione przepisy swoim zakresem obejmą gospodarstwa domowe, podmioty publiczne oraz podmioty prowadzące działalność gospodarczą.

Reforma regulacji o gospodarowaniu wodami przyniesie m.in. zmianę w zakresie naliczania i poboru opłat za usługi wodne. W obszarze zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków, obok istniejącej dotychczas opłaty zmiennej ustawa wprowadza opłaty stałe z tytułu korzystania z wód i odprowadzania ścieków do środowiska.

Nowe obciążenia finansowe dotkną m.in. inwestorów z branży nieruchomości. Zgodnie z wprowadzanymi przepisami opłatę za usługi wodne uiszcza się m.in. za zmniejszenie naturalnej retencji terenowej na skutek wykonywania na nieruchomości o powierzchni powyżej 3500 m2 robót lub obiektów budowlanych trwale związanych z gruntem, mających wpływ na zmniejszenie tej retencji przez wyłączenie więcej niż 70% powierzchni nieruchomości z powierzchni biologicznie czynnej na obszarach nieujętych w systemy kanalizacji otwartej lub zamkniętej.

Powyższej opłaty nie ponosi się za jezdnie dróg publicznych oraz drogi kolejowe, z których wody opadowe lub roztopowe są odprowadzane do wód lub do ziemi przy pomocy urządzeń wodnych umożliwiających retencję lub infiltrację tych wód. Opłaty tej nie ponoszą również kościoły i inne związki wyznaniowe.

Opłaty za zmianę naturalnej retencji naliczane są za każdy metr kwadratowy nieruchomości w zależności od tego czy nieruchomość ma urządzenia do retencji wody, czy też nie (oraz ilości odpływu wody z powierzchni uszczelnionej obszarów uszczelnionych) i wynoszą od 10 gr do 1 zł za 1 m² na 1 rok (górna jednostkowa stawka).
Na pocieszenie, opublikowany w dniu 6 listopada 2017 r. projekt rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne obniża je o 50 % w stosunku do wysokości przewidzianych w ustawie.