Kwestie związane z korektami cen transferowych od lat pozostają tematem kontrowersyjnym i nieoczywistym zarówno wśród podatników, jak i innych zainteresowanych, w tym samych organów podatkowych. Zmiana przepisów w 2019 roku, w ramach której wprowadzono m.in. artykuł 11e UoCIT miała na celu doprecyzowanie zasad dokonywania korekt cen transferowych, aby stały się one bardziej jasne i jednoznaczne. Czy faktycznie się udało? To już inna historia. Nie da się jednak zaprzeczyć, że implementacja nowych regulacji chociaż częściowo ułatwiła podatnikom interpretację przepisów, które we wcześniejszych latach niejednokrotnie stanowiły zagadnienia niemalże enigmatyczne z uwagi na brak precyzyjnego dookreślenia w ustawie.

Z pomocą zainteresowanym niniejszym tematem spieszy WSA w Białymstoku, który w wyroku z 13 marca 2024 roku dostarczył przydatne wskazówki w zakresie rozpoznawania korekt cen transferowych jako kosztów uzyskania przychodów, zarówno w stanie faktycznym sprzed 2019 roku, jak i na gruncie aktualnie obowiązujących przepisów.

Podejście organów podatkowych

W 2022 roku Naczelnik Podlaskiego UCS wszczął wobec podatnika stanowiącego oddział spółki zagranicznej kontrolę celno-skarbową za okres 2017 / 2018. W wyniku postępowania fiskus stwierdził, że oddział błędnie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów w kontrolowanym roku wydatki poniesione z tytułu rozliczenia korekt cen transferowych za okres (i) 2016/2017 oraz (ii) 2017/2018. W złożonym odwołaniu podatnik nie zgodził się ze stanowiskiem organu, jednak Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku utrzymał zaskarżone rozstrzygnięcie w mocy. W związku z powyższym, spółka wniosła skargę do WSA w Białymstoku, który uznał, że zasługuje ona na uwzględnienie.

Stanowisko WSA w Białymstoku

W ocenie Sądu, istotę sporu w niniejszej sprawie stanowiła wątpliwość dotycząca poprawności zaliczenia wydatków związanych z korektami cen transferowych za 2016/2017 i 2017/2018 do kosztów uzyskania przychodów. Po przeprowadzeniu szczegółowej analizy stanu faktycznego, WSA w Białymstoku stwierdził, że korekty cen transferowych dokonane za sporne okresy spełniają wszystkie kryteria uznania za koszty uzyskania przychodów wynikające z art. 15 ust. 1UoCIT:

  • niniejsze wydatki zostały poniesione ze środków podatnika,
  • wydatki miały charakter definitywny, ponieważ oddział nie otrzymał ich zwrotu,
  • korekty pozostawały w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą w zakresie dystrybucji towarów od podmiotów powiązanych, która stanowi przedmiot podstawowej działalności operacyjnej oddziału,
  • korekty mogą zostać powiązane z przesłanką celowości, czyli należy uznać, że zostały uregulowane w celu osiągania przychodów i zachowania ich źródła z uwagi na sposób kształtowania relacji gospodarczych oddziału i spółki macierzystej,
  • przedmiotowe wydatki nie zostały objęte wyłączeniem z art. 16 ust. 1 UoCIT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Sądu nie ma wątpliwości, że korekty powinny być uwzględnione w kalkulacji podstawy opodatkowania za okres objęty kontrolą. Co więcej, WSA jednoznacznie odniósł się również do zaprezentowanego przez organy podatkowe stanowiska, zgodnie z którym możliwość uwzględniania korekt cen transferowych w kosztach uzyskania przychodów nie była uregulowana w UoCIT przed 2019 rokiem. Według Sądu, wraz z wprowadzeniem w 2019 r. przepisu art. 11e UoCIT uregulowano jedynie w sposób szczegółowy tryb i warunki dokonywania korekt cen transferowych oraz ujmowania ich w rachunku podatkowym, co miało na celu doprecyzowanie dodatkowych zasad wykraczających poza wymogi z art. 15 ust. 1 UoCIT. Idąc o krok dalej, WSA wprost wskazał, że wprowadzenie w 2019 roku szczegółowych przepisów dotyczących korekty cen transferowych nie oznacza, że w poprzednim stanie prawnym nie istniała podstawa dla zaliczenia takich korekt (wydatków) do kosztów uzyskania przychodów – wynikała ona bowiem z art. 15 ust. 1 UoCIT.

Co to oznacza w praktyce?

Rozstrzygnięcie WSA w Białymstoku dostarcza istotnych wniosków odnośnie do uznawania korekt cen transferowych za koszty uzyskania przychodów niezależnie od tego, czy dotyczą one rozliczeń dokonanych przed czy po 2019 roku i czy można takie korekty powiązać z konkretnymi wydatkami. W ocenie Sądu, w przypadku gdy korekty cen transferowych spełniają przesłanki wymienione w art. 15 ust. 1 UoCIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Mamy nadzieję, że przywołany wyrok będzie kolejnym argumentem wspierającym podatników w dyskusjach z administracją podatkową na temat traktowania korekt cen transferowych, a organy będą w kolejnych podobnych przypadkach uznawać prawo podatników do rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów.

Należy mieć na uwadze, że obecnie orzeczenie WSA w Białymstoku pozostaje nieprawomocne.

Sygnatura: I SA/Bk 13/24

Zobacz film: Analiza cen transferowych? A może benchmark? Weryfikacja TP.

Film jest przeznaczony dla osób, które na co dzień zajmują się zagadnieniami związanymi z cenami transakcyjnymi ustalonymi pomiędzy podmiotami powiązanymi. Serdecznie zapraszamy.