To już nie pierwszy wyrok sądów administracyjnych w kwestii wysokości odliczenia podatku zapłaconego za granicą od dywidend zagranicznych, gdzie jako limit wiążący wskazuje się stawkę 19%, nie zaś stawkę wynikającą z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Tymczasem, 28 lutego 2023 r. w tej materii wyrok wydał Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA). Sąd przyznał rację wojewódzkiemu sądowi administracyjnemu, który wydał korzystne dla podatnika rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy

Wnioskodawca (osoba fizyczna) jest rezydentem podatkowym w Polsce. Dokonuje on inwestycji przez polskie biuro maklerskie, Dodatkowo, Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, rozliczając się na formularzu PIT-36L, jednak ww. inwestycje nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Podmioty wypłacające dywidendę mają utrudnione możliwości identyfikacji beneficjenta rzeczywistego, ponieważ biuro maklerskie nie udostępnia możliwości przedłożenia podmiotom wypłacającym dywidendę odpowiednich dokumentów potwierdzających rezydencję podatkową. W związku z powyższym, od wypłaconej Wnioskodawcy dywidendy pobrany został 30% podatek u źródła. Tym samym, nie znalazła zastosowania preferencyjna stawka podatkowa z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki, tj. 15% kwoty dywidendy brutto.

Wnioskodawca zadał organowi interpretacyjnemu następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, od uzyskanych poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej dywidend oraz dywidend uzyskanych przez niego w przyszłości, może odliczyć kwotę równą podatkowi faktycznie zapłaconemu za granicą do wysokości 19%, w myśl art. 30a ust. 9 ustawy o PIT?

Stanowisko organu interpretacyjnego

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej przez siebie interpretacji stanął na stanowisku, że dla ustalenia limitu podatku zapłaconego za granicą, który można odliczyć od podatku do zapłaty w Polsce, należy brać pod uwagę treść właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO)

W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jeśli UPO wskazuje, iż wysokość podatku u źródła w danym kraju nie może przekroczyć określonej stawki, to podatnik w Polsce nie może odliczyć od podatku więcej niż wynika to z tej umowy bez względu na to, w jakiej wysokości podatek za granicą faktycznie zapłacił.

Stanowisko sądów administracyjnych

Z takim stanowiskiem nie zgodził się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach. W ocenie sądu przepisy ustawy o PIT na gruncie przedmiotowego odliczenia w żaden sposób nie odwołują się do przepisów UPO i brak jest podstaw, aby wskazany w tym przepisie limit w wysokości 19% należało poddawać dodatkowym restrykcjom.

Potwierdził to w wyroku z 28 lutego 2023 r. NSA, który na gruncie ustawy o PIT wskazał, że brak jest w tej kwestii odniesienia do umowy dwustronnej. Nie można zatem przyjąć za prawidłowe stanowiska Dyrektora KIS, że górnym ograniczeniem podatku podlegającego odliczeniu na podstawie art. 30a ust. 9 ustawy o PIT nie jest stawka 19%, lecz wynikająca z umowy PL-USA stawka 15%. NSA nie zaprzecza, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo w porządku prawnym przed przepisami ustawy. W opisanej sprawie wskazany powyżej przepis nie stwarza pola do tego, aby sięgać do UPO. „Stanowi bowiem wyraźnie o podatku zapłaconym za granicą – tyle, i tylko tyle z niego wynika”.

Komentarz autorów

Wskazany wyrok WSA i potwierdzający go wyrok NSA są w pewnym sensie rewolucyjne tak wobec stanowiska przedstawianego przez administrację skarbową, jak i tożsamej z nim upowszechnionej praktyki doradców podatkowych. Wyroki te, mimo iż dotyczą tylko jednego obszaru podatkowego, są rewolucją w swoim zakresie. Dają one podstawę do uznania, że odliczeniu powinien podlegać cały zapłacony podatek za granicą (do wysokości 19%), nie zaś jedynie do poziomu wynikającego z danej UPO. To z kolei umożliwia rozliczanie podatku od zagranicznych dywidend i odsetek na korzystniejszych niż dotąd zasadach. Dla podatników, którzy w poprzednich latach nie odzyskali w krajach wypłacających dywidendy różnicy na podatku (podatek faktycznie zapłacony vs. ten, który wynika z UPO) stanowi to podstawę do skorygowania swoich rocznych zeznań podatkowych oraz złożenia wniosków o stwierdzenie i zwrot nadpłaty. Takie działanie wiązać się może oczywiście z koniecznością składania dodatkowych wyjaśnień do urzędu skarbowego lub procesem sądowym. W określonych przypadkach może to być jednak gra warta zachodu.

Na zakończenie należy również wskazać brak przełamania w dotychczasowej linii interpretacyjnej dyrektora KIS. Być może przyczynkiem do tego będzie omówiony wyrok NSA.

Zobacz film: PODATKI OD PODSTAW – podatki międzynarodowe – kompleksowy przegląd zagadnień 

Zastanawiasz, kiedy dochód podlega opodatkowaniu w Polsce, a kiedy za granicą? Jaką rolę pełnią umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania? A może chciałbyś zrozumieć podstawy międzynarodowego prawa podatkowego? Obejrzyj szkolenie.