Ulga B+R

Stworzenie platformy wspierającej procesy rekrutacji może stanowić działalność B+R

Jak się okazuje, również branże takie jak HR mogą być beneficjentami ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Omawiana interpretacja dotyczy prac nad innowacyjną platformą tworzoną na potrzeby działalności rekrutacyjnej. Wnioskodawca opracowuje koncepcje jej funkcjonalności, również wdraża i testuje system / jego nowe i ulepszone funkcjonalności, natomiast wykonanie warstwy informatycznej jest zlecane podmiotowi zewnętrznemu. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się, że usprawnienie procesu świadczenia usług rekrutacyjnych poprzez opracowywanie i testowanie platformy systemowej oraz jej dalszy rozwój można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu Ustawy o CIT, której prowadzenie uprawnia do skorzystania z Ulgi B+R.

Interpretacja ta wpisuje się w pogląd wyrażony przez Ministerstwo Finansów w Objaśnieniach podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących IP Box (która odwołuje się do tej samej definicji działalności B+R, co Ulga B+R). Mianowicie, do działalności B+R można włączyć nową metodologię działań opracowaną w celu wykonywania zadań niewykazujących cech badań naukowych czy prac rozwojowych, czyli w tym przypadku – czynności rekrutacji.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 21 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.328.2020.1.IM

Koszty czynności wspierających działalność B+R oraz proces reklamacji innowacyjnych wyrobów są poza Ulgą B+R

Wnioskodawca – duży producent systemów aluminiowych – prowadzi szereg działań służących stworzeniu nowych oraz znacząco ulepszonych produktów i procesów. Prowadzone projekty badawczo-rozwojowe obejmują – oprócz takich czynności jak analizy, testy, certyfikacja nowych produktów – również bieżące czynności związane z działalnością B+R, m.in. czynności administracyjne i ewidencyjne, a także czynności wspierające proces reklamacji wyrobów opracowanych w ramach tej działalności, gdy przyczyna reklamacji wymaga zmian na poziomie założeń technologicznych produktu i opracowania usprawnień, które będą mogły zostać trwale wdrożone w kolejnych produktach.

Zdaniem Dyrektora KIS opisane czynności wspierające działalność B+R oraz proces reklamacji nie mogą uprawniać do skorzystania z Ulgi B+R, bowiem nie stanowią działalności twórczej, obejmującej badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania ich do tworzenia nowych zastosowań, słowem – nie spełniają kryteriów definicyjnych działalności B+R.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 8 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.318.2020.2

Dostosowywanie ustawień linii technologicznej nie ma cech działalności B+R

Jednym z elementów działalności Wnioskodawcy jest konieczność dostosowywania ustawień linii technologicznej służącej do wysokowydajnej produkcji włóknin. Wymaga ona bowiem dopasowania ustawień linii, aby zachować stabilność i jednorodność cech produktu między wytwarzanymi partiami, mimo zmieniających się warunków otoczenia – zespół B+R na bieżąco reaguje i odpowiednio koryguje parametry procesu produkcyjnego. Prowadzenie takich czynności nie uprawnia zdaniem Dyrektora KIS do skorzystania z Ulgi B+R – nie mają one bowiem na celu tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług, lecz jedynie dostosowanie ustawień linii technologicznej na etapie produkcji.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 1 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.242.2020.1.JKT

IP Box

Koszty komercjalizacji gry komputerowej mogą być uwzględniane w kalkulacji dochodu z kwalifikowanego IP

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczyły ustalenia czy prawidłowo kwalifikuje koszty związane
z komercjalizacją programu komputerowego (gry komputerowej), w tym:

  • koszty marketingu gry komputerowej,
  • koszty prowadzenia strony internetowej dedykowanej tej grze,
  • prowizje dla cyfrowych platform sprzedażowych,

do kosztów uzyskania przychodu na potrzeby obliczenia dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dyrektor KIS wskazał, że dla celów tej kalkulacji konieczne jest wskazanie kosztów funkcjonalnie związanych z przychodami z kwalifikowanych IP, które w sposób bezpośredni czy pośredni przyczyniły się do ich powstania. Jego zdaniem należy zatem stwierdzić, że opisane wyżej kategorie wydatków mogą być uwzględniane na potrzeby obliczenia dochodu z kwalifikowanego IP.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 21 września 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.254.2020.1.PC

Ulepszenie cudzego kwalifikowanego IP (nieprowadzące do powstania nowego kwalifikowanego IP) nie uprawnia do skorzystania z IP Box

W omawianej interpretacji Dyrektor KIS rozważał sytuację, w której Wnioskodawca (programista) najpierw wytworzy oprogramowanie komputerowe, a potem sprzeda prawa autorskie do niego spółce, która w następnej kolejności udostępni mu je w celu rozwinięcia lub modyfikacji. Zdaniem Dyrektora KIS w przypadku, w którym Wnioskodawca ulepsza lub rozwija kwalifikowane IP, którego własności nie posiada (tj. nie może w szczególności go zbyć czy udzielić licencji na korzystanie z niego, a tym samym nie może czerpać dochodów z kwalifikowanego IP), nie może on skorzystać z preferencji IP Box.

Jeżeli jednak w wyniku prac mających na celu rozwinięcie lub modyfikację oprogramowania komputerowego powstanie nowe autorskie prawo do programu komputerowego (nowy kod, nowa funkcjonalność), i Wnioskodawca uzyska z niego dochód przenosząc je klienta, to będzie miał prawo do skorzystania z preferencji IP Box.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 23 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.471.2020.2.MZ

Sprzedaż samej usługi programistycznej nie daje prawa do skorzystania z IP Box

Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów usługi pozycjonowania stron internetowych. W ramach swoich usług wykorzystuje program komputerowy stworzony przez spółkę zagraniczną. Do tego programu posiada licencję, która umożliwia mu modyfikowanie programu. Wnioskodawca musi modyfikować wskazany program, aby dostosować się do zmieniających się warunków rynkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskuje on przede wszystkim dochody z kwalifikowanych IP uwzględnionych w cenie sprzedaży usługi programistycznej. Przybiera to formę sprzedaży rezultatu usługi programistycznej, w wyniku której został zmodyfikowany / ulepszony program komputerowy. Klient Wnioskodawcy w tym wypadku uzyskuje dostęp do modyfikowanych dla niego wyników działania programu pozwalającego na lepsze pozycjonowanie stron internetowych, przy czym prawa autorskie do programu nie zostają przeniesione na tego klienta. Dochód z kwalifikowanego IP jest więc zdaniem Wnioskodawcy uwzględniony w cenie prac programistycznych dedykowanych klientowi wraz z dostępem do programu.

Dyrektor KIS stwierdził, że w przypadku ulepszania programu komputerowego podmiot ulepszający / rozwijający musi zbyć autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, albo udzielić licencji na takie autorskie prawo majątkowe (program komputerowy). W ramach usługi opisanej przez Wnioskodawcę nie są przenoszone żadne prawa do programu ani nie jest udzielana licencja, stąd Wnioskodawca powinien opodatkowywać przychody z tej działalności na zasadach ogólnych, ponieważ nie uzyskuje dochodów z kwalifikowanych IP.

Argumentacja przedstawiona przez Dyrektora KIS budzi spore wątpliwości i wydaje się nie mieć odzwierciedlenia w realiach rynkowych branży IT. Niemniej stan faktyczny wskazany przez Wnioskodawcę również nie jest opisany w prosty sposób. Ważne jest zatem przedstawienie stanu faktycznego w prosty i jasny sposób, tak by Dyrektor KIS nie miał wątpliwości wydając interpretację, i nie powstała nieuzasadniona konieczność ponownego występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, lub kierowania negatywnej interpretacji na drogę postępowania sądowego.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 23 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP3-2.4011.460.2020.2.MT

Opłata za korzystanie z aplikacji SaaS może stanowić dochód z kwalifikowanego IP

Wnioskodawca stworzył aplikację SaaS (model SaaS oznacza, że dany program komputerowy jest przechowywany i wykonywany na komputerach dostawcy, a jego funkcjonalności są udostępniane użytkownikom przez internet). Umowa z klientem aplikacji jest umową o świadczenie usług. Zakresem korzystania jest wybrana opcja abonamentowa, która dopuszcza stosowanie szerszego lub węższego katalogu opcji w ramach platformy. Wnioskodawca pozostaje jedynym właścicielem praw autorskich do programu. Nie dochodzi również do zwielokrotnienia utworu, dlatego nie są zawierane umowy licencyjne.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Dyrektora KIS mamy do czynienia w tym przypadku z dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi – dochodem tym jest opłata abonamentowa w związku z umową o świadczenie usług w ramach aplikacji SaaS. Wnioskodawca może korzystać zatem z preferencyjnej 5% stawki podatku – mimo iż, tak jak podatnik, który ubiegał się o uzyskanie interpretacji opisanej w puncie powyżej, również nie przenosi praw autorskich na klienta ani nie udziela licencji.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 21 września 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.536.2020.2.KP

W bezpośrednim związku z wytworzeniem kwalifikowanego IP mogą być m. in. koszty usług doradztwa podatkowego czy hotelarskich

W odniesieniu do katalogu wydatków, które mogą stanowić koszty uwzględniane zarówno w kalkulacji dochodu z kwalifikowanego IP, jak i wskaźnika nexus, Dyrektor KIS wskazuje wydatki na m.in.:

  • leasing samochodu,
  • eksploatacje samochodu (paliwo, serwisowanie, przeglądy, ubezpieczenie OC/AC),
  • transport (inny niż samochód prywatny) – usługi taksówkarskie, bilety kolejowe,
  • sprzęt elektroniczny (np. komputer, monitor, telefon, drukarka, akcesoria komputerowe, minikomputery),
  • subskrypcje portali branżowych umożliwiających szkolenia i podnoszenie kwalifikacji,
  • literaturę branżową (IT),
  • usługi telekomunikacyjne (abonament internetowy),
  • usługi księgowe,
  • usługi doradztwa podatkowego,
  • usługi hotelarskie

- ponoszone w związku z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalność B+R związaną
z wytworzeniem oprogramowania. Należy jednak zauważyć, że Wnioskodawca każdorazowo wyczerpująco uzasadnił ich związek z działalnością B+R. Przykładowo, poniesienie kosztu usług hotelarskich ma mu umożliwiać przebywanie poza miejscem stałego zamieszkania w przypadku, gdy udaje się do siedziby kontrahenta na konsultację dotyczącą oprogramowania, co wynika ze znacznej odległości pomiędzy tymi lokalizacjami.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 16 września 2020 r., sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.515.2020.2.MGR

We wskaźniku nexus może być uwzględniany wyłącznie koszt amortyzacji środka trwałego poniesiony w danym roku podatkowym

W związku z wytworzeniem, ulepszeniem czy rozwinięciem kwalifikowanego IP mogą być ponoszone również koszty związane z nabyciem środków trwałych, na przykład samochodu wykorzystywanego
w działalności B+R. Koszty te mogą być uwzględniane w ocenie Dyrektora KIS również w kalkulacji wskaźnika nexus, jednak jeśli mamy do czynienia z środkiem trwałym podlegającym amortyzacji podatkowej – jedynie w wysokości odpisów amortyzacyjnych dokonanych w roku podatkowym,
w którym podatnik będzie korzystał z preferencyjnej 5% stawki IP Box.

Może się wydawać to dość zaskakujące, biorąc pod uwagę, że zarówno Objaśnienia Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dot. IP Box, jak i raport OECD BEPS Plan Działania nr 5, na który powołuje się Dyrektor KIS w interpretacji (choć nie stanowi on powszechnie obowiązującego prawa, to jednak stanowi stanowiący bazę dla polskich przepisów o IP Box, oraz istotna wskazówkę interpretacyjną), wskazują, że wskaźnik ten powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat, niezależnie od kwalifikacji podatkowej uwzględnianych w nim wydatków (w tym amortyzacji). Dyrektor KIS nie uzasadnił jednak swojego negatywnego stanowiska.

Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 8 września 2020 r., sygn. 0112-KDIL2-2.4011.462.2020.2.KP