Sejm przyjął nowelizację ustawy o udostępnieniu informacji o środowisku. Przewiduje ona wydłużenie ważności decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach inwestycji oraz wprowadza kategorie podmiotów uprawnionych do opracowywania raportów o oddziaływaniu na środowisko.

W dniu 11 września Sejm przyjął nowelizację ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko oraz niektórych innych ustaw (dalej: „Ustawa”). Projekt ustawy umożliwi wdrożenie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/52/UE z dnia 16 kwietnia 2014 r.

Główne zmiany jakie wprowadza Ustawa polegają na wydłużeniu z 4 do 6 lat okresu, w jakim na podstawie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach można ubiegać się o wydanie następczych decyzji inwestycyjnych. Wydłużenie dotyczy również inwestycji realizowanych etapowo oraz co do których nie zmieniły się warunki realizacji przedsięwzięcia w tej decyzji. W tych przypadkach termin został wydłużony z 6 do 10 lat. W uzasadnieniu do Ustawy czytamy, że wydłużenie podstawowego okresu posługiwania się decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach wynika z faktu, iż zakres zmian w środowisku w perspektywie 6 lat w ramach postępowania w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach jest możliwy do przewidzenia.

Nowelizacja przewiduje również wyjątek od obowiązku uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, ale tylko w przypadkach określonych w ustawie oraz mających na celu obronę i bezpieczeństwo państwa jak i przeciwdziałanie i usunięcie zagrożenia dla ludzkości.

W celu dostosowania polskiego prawa do wymogów unijnych Ustawa wprowadza również możliwość wydawania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach  przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Wynika to z faktu, iż w myśl przepisów unijnych gmina będąca inwestorem nie powinna być jednocześnie organem wydającym decyzję dla planowanego przez siebie przedsięwzięcia.

Ponadto, kolejną ważną zmianą wprowadzoną przez Ustawę jest dodanie art. 74a, który przewiduje wykonanie prognozy oddziaływania na środowisko, raportu o oddziaływaniu na środowisko oraz raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na obszar Natura 2000 przez osoby posiadające odpowiednie do tych celów wykształcenie i doświadczenie. Chodzi tutaj o wymienionych w tym przepisie absolwentów kierunków m.in. z dziedzin nauk chemicznych, biologicznych, technicznych czy rolnych jak i osoby posiadające min. 5-letnie doświadczenie w pracy w zespołach zajmujących się przygotowaniem w/w raportów. W uzasadnieniu do Ustawy czytamy, że zmiany te są odpowiedzią na spotykaną w praktyce niską jakość dokumentacji przygotowywanej w związku z postępowaniem w sprawie wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz w ramach strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.

Równocześnie Ustawa przewiduje rozszerzenie grupy podmiotów zobligowanych do udostępnienia każdemu informacji o środowisku zakładając, iż obowiązek taki będzie miała władza publiczna, tj. Sejm, Senat, Prezydent, organy administracji, sądy, trybunały oraz organy kontroli państwowej i ochrony prawa.

Ustawa została teraz skierowana do Senatu.