Uruchomienie systemu kaucyjnego w Polsce zbliża się wielkimi krokami – już mniej niż pięć miesięcy dzieli nas od obowiązkowego wdrożenia nowych przepisów. Podmioty gospodarcze (wprowadzający / jednostki handlu) intensywnie przygotowują się do nadchodzących zmian, analizując szereg kwestii, które wiążą się z przedmiotowym obszarem. Warto tym samym pochylić się nad materią stanowiącą podstawę w/w reżimu a mianowicie – jakie opakowania zostaną nim objęte? I czy w kwestii tej mogą pojawić się jakieś wątpliwości, a jeśli tak, to jakie?

(Dalsza część artykułu pod materiałem wideo)

Zobacz film: Transakcje łańcuchowe – zasady rozliczania

Rozliczanie transakcji łańcuchowych to jedno z bardziej skomplikowanych zagadnień w obszarze VAT. Zapraszamy na film wyjaśniający kompleksowo zasady tych rozliczeń.

Co mówi ustawa[1]?

Zgodnie z ustawą systemem kaucyjnym objęte zostaną:

  • butelki jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje o pojemności do 3 litrów, włącznie z ich zakrętkami i wieczkami z tworzyw sztucznych, z wyłączeniem szklanych lub metalowych butelek na napoje, których zakrętki i wieczka są wykonane z tworzyw sztucznych;
  • puszki metalowe o pojemności do 1 litra;
  • butelki szklane wielokrotnego użytku o pojemności do 1,5 litra.

Wobec powyższego warto zauważyć, że reżim kaucyjny dotyczyć będzie określonych co do materiału oraz pojemności rodzajów opakowań i tylko w odniesieniu do tych konkretnych grup opakowań podmioty gospodarcze będą zobligowane do realizacji określonych obowiązków (m.in. pobór kaucji / kalkulacja podstawy opodatkowania VAT itp.).

Gdzie zaczynają się schody?

I tak, o ile wątek (interpretacja regulacji) butelek jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych oraz puszek metalowych (zasadniczo) nie implikuje kontrowersji (wszystko wydaje się – co do zasady – oczywiste), o tyle temat butelek szklanych wielokrotnego użytku jest zdecydowanie bardziej złożony – a co za tym idzie wymaga pogłębionej analizy w toku przygotowań do wdrożenia systemu kaucyjnego.

Butelka butelce nierówna – czyli o definicji, która rodzi pytania

W/w ustawa operuje definicją „opakowania wielokrotnego użytku”, która – mimo pozornej klarowności – zostawia sporo pola do interpretacji, wskazując, że w/w opakowanie to opakowanie przeznaczone, zaprojektowane i wprowadzone do obrotu tak, aby osiągnąć w ramach jednego cyklu życia wielokrotną rotację przez powtórne napełnianie lub ponowne użycie do tego samego celu, do którego było pierwotnie przeznaczone; opakowanie to staje się odpadem opakowaniowym, gdy przestaje być opakowaniem wielokrotnego użytku. Wobec powyższego pojawia się pytanie, jak w praktyce ustalić, czy konkretna butelka szklana spełnia warunki w/w pojęcia? Jakie parametry tych opakowań decydują o ich klasyfikacji do jednego z w/w rodzajów? Czy być może już sama techniczna możliwość jej ponownego użycia wystarczy? A może kluczowe znaczenie ma to, czy rzeczywiście została zaprojektowana i wprowadzona do obrotu z zamiarem rotacji w ramach określonego systemu?

Odpowiedź na w/w wątpliwości jest niezbędna dla oceny, czy dane opakowanie objęte zostanie systemem kaucyjnym, a tym samym czy dany przedsiębiorca w stosunku do danej grupy opakowań szklanych będzie / nie będzie zobligowany do wypełniania pewnych określonych obowiązków.

Wśród wielu niepewności związanych z organizacją systemu kaucyjnego, jedno z całym przekonaniem jest pewne – warto odpowiednio wcześnie dokonać weryfikacji stosowanych opakowań / opakowań, w których znajdują się napoje będące przedmiotem realizowanych transakcji sprzedażowych i ustalić, jaka jest ich klasyfikacja dla celów reżimu kaucyjnego i czy obecne ich postrzeganie jest na pewno prawidłowe. Powyższe bowiem będzie decydujące dla określenia zakresu zasad systemu kaucyjnego dedykowanego dla danego przedsiębiorcy.

[1] Ustawa z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 927 z późn. zm.).

Zapoznaj się z pełną ofertą: System Kaucyjny – doradztwo i przygotowanie firm do nowych regulacji