W kwietniu 2021 roku uczestnicy XI Forum Cen Transferowych (FCT) zaakceptowali ostateczną treść Rekomendacji Forum Cen Transferowych w zakresie doboru wskaźnika rentowności i metody weryfikacji do danych porównawczych oraz statystycznych aspektów sporządzania analizy porównawczej.

Opublikowany dokument w czytelny i techniczny sposób opisuje rekomendowane przez FCT podejście do tematu:

  1. wyboru właściwego wskaźnika rentowności, z punktu widzenia dostępnych podatnikowi danych porównawczych oraz wybranej metody weryfikacji ceny transferowej (rozdział 1);
  2. doboru właściwych metod statystycznych, ułatwiających określanie rynkowych przedziałów wynagrodzenia stosowanego w transakcjach kontrolowanych (rozdziały 2, 3 i 4);
  3. odniesienia ceny transferowej do wyniku analizy porównawczej (rozdział 5).

Poniżej przedstawiamy 10-punktowe podsumowanie najważniejszych wniosków wynikających z opublikowanych rekomendacji.

  1. W analizach porównawczych – sporządzanych metodami koszt plus, ceny odprzedaży, marży transakcyjnej netto – podatnik może opierać się na:
  • danych wewnętrznych dotyczących najczęściej parametrów finansowych konkretnych transakcji zrealizowanych przez tego podatnika z podmiotami niepowiązanymi,
  • danych zewnętrznych, które zazwyczaj pochodzą z udostępnianych publicznie rocznych sprawozdań finansowych podmiotów zarejestrowanych w Krajowym Rejestrze Sądowym.
  1. Metoda ceny odprzedaży służy głównie do kalkulacji wynagrodzenia (marży) podmiotów zajmujących się działalnością handlowo-dystrybucyjną (odsprzedające towary zakupione wcześniej od powiązanego dostawcy lub producenta), które powinno pozwolić na pokrycie bezpośrednich i pośrednich kosztów operacyjnych (tzw. OPEX – OPerating EXpenses) działalności handlowo-dystrybucyjnej oraz zapewnić rynkowy poziom zysku.

Najczęściej wykorzystywane do tego wskaźniki rentowności to:

  • marża brutto ze sprzedaży [kod wskaźnika w TRP --> WF01];
  • marża brutto z odprzedaży [kod wskaźnika w TRP --> WF02].
  1. Metoda koszt plus służy głównie do kalkulacji wynagrodzenia (narzutu na kosztach) podmiotów zajmujących się działalnością produkcyjną lub usługową (produkujące lub świadczące usługi na rzecz podmiotów powiązanych), które powinno pozwolić na pokrycie bezpośrednich i pośrednich kosztów związanych wyłącznie z wytworzeniem (lub nabyciem) we własnym zakresie produktów / półproduktów / usług oraz zapewnić rynkowy poziom zysku.

Najczęściej wykorzystywanym do tego wskaźniki rentowności jest:

  • narzut brutto ze sprzedaży [kod wskaźnika w TRP --> WF03].
  1. Metoda marży transakcyjnej netto służy zarówno do kalkulacji wynagrodzenia (marży) podmiotów zajmujących się działalnością handlowo-dystrybucyjną, jak i wynagrodzenia (narzutu na kosztach) podmiotów zajmujących się działalnością produkcyjną lub usługową. Jednak w tej metodzie do bazy kosztowej wliczać można zarówno koszty bezpośrednio, jak i koszty pośrednio związane z realizacją danego rodzaju transakcji, tj. koszty sprzedaży, koszty ogólnego zarządu, itp. (stosując odpowiedni klucz alokacji tych kosztów pośrednich). Bazę mogą również stanowić pozycje inne niż przychody i koszty, np. wartości bilansowe (aktywa).

Najczęściej wykorzystywane do tego wskaźniki rentowności to:

  • marża netto ze sprzedaży [kod wskaźnika w TRP --> WF04];
  • narzut netto ze sprzedaży [kod wskaźnika w TRP --> WF05];
  • marża operacyjna (EBIT) [kod wskaźnika w TRP --> WF06];
  • narzut operacyjny (EBIT) [kod wskaźnika w TRP --> WF07];
  • marża zysku brutto (EBT) [kod wskaźnika w TRP --> WF08];
  • narzut zysku brutto (EBT) [kod wskaźnika w TRP --> WF09].
  1. Rekomendacji nie należy bezpośrednio odnosić do stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2018 roku (analizy sporządzone przed tą datą mogą – ale nie muszą – być zgodne z treścią rekomendacji).
  2. Wyniki analiz porównawczych (wskaźniki rentowności) kalkulowane dla kilku okresów / lat, można uśredniać kalkulując wartości zagregowane lub wartości średnie ważone. Wzory kalkulacji podane są w rekomendacjach. Nie należy uśredniać wyników za pomocą średnich arytmetycznych.
  3. Najczęściej stosowaną metodą statyczną na wyznaczenie rynkowego przedziału wynagrodzenia jest przedział międzykwartylowy.
  4. Jeśli zamierzamy wyznaczyć rynkowy przedział wynagrodzenia za pomocą przedziału międzykwartylowego, to próba porównawcza powinna liczyć co najmniej 5 unikalnych obserwacji porównawczych. W niektórych, określonych wypadkach można też wyznaczyć tzw. pełny przedział (tzw. full range).
  5. Najpowszechniej stosowanym obecnie sposobem wyznaczania przedziału międzykwartylowego jest tzw. przedział międzykwartylowy (obustronnie) zamknięty / domknięty. W rekomendacji podano właściwe wzory formuł stosowane w programie Excel.
  6. Odnosząc cenę transferową w transakcji kontrolowanej do wyników analizy porównawczej należy upewnić się, że do obu kalkulacji wykorzystano wzór tego samego wskaźnika rentowności.

Opisana powyżej rekomendacja – wraz z pozostałymi rekomendacjami FCT – w bardzo kompleksowy i przystępny sposób omawiają szeroki zakres zagadnień dotyczących sporządzania analizy danych porównawczych oraz wyboru metod weryfikacji cen transferowych.

Najbliższe wydarzenia:

Webinar: Polski Ład – co oznacza dla pracowników, przedsiębiorców i pracodawców w kontekście obciążeń podatkowych i ZUS. Jakie są alternatywy? | 27 maja

Szkolenie: Zmiany związane ze Slim VAT - faktury korygujące | 27 maja
Szkolenie: Home office, telepraca i inne dopuszczalne formy wykonywania pracy poza biurem | 27 maja
Szkolenie: Slim VAT - zmiany inne niż dotyczące faktur. Zmiany w JPK_VAT. Slim VAT 2 | 31 maja